เสียง : ไทย

8.6

ดูหนัง Saving Private Ryan เซฟวิ่ง ไพรเวท ไรอัน ฝ่าสมรภูมินรก 1998 พากย์ไทย เต็มเรื่อง

เรื่องย่อ:Saving Private Ryan เซฟวิ่ง ไพรเวท ไรอัน ฝ่าสมรภูมินรก 1998 พากย์ไทย ฝ่าสมรภูมินรกหลังจากที่ร้อยเอก จอห์น มิลเลอร์ (ทอม แฮงค์) ได้รับมอบหมายภารกิจใหม่มาจากเจ้าหน้าที่ระดับสูง ให้นำทีมทหารทั้งหมด 8 คน ออกเดินทางไปทำภารกิจสุดอันตราย เพื่อที่จะไปตามหาตัวของพลทหาร เจมศ์ ไรอัน (แม็ท เดม่อน) ที่หายตัวไปจากสมรภูมิรบ จึงทำให้ร้อยเอกจอห์นต้องลักลอบเข้าไปในเขตการทำสงครามของศัตรู เพื่อค้นหาตัวของพลทหารเจมส์ออกมาให้ได้ แม้ว่างานนี้จะมีความเสี่ยงตายถึงชีวิต แต่ด้วยความกล้าหาญและการเป็นผู้นำทำให้พวกเขาทุกคนต้องปฏิบัติภารกิจในครั้งนี้ให้สำเร็จ

ทหารที่ได้รับมอบหมายให้ค้นหาพลทหารไรอันและนำตัวเขากลับบ้านสามารถคำนวณได้เอง เสนาธิการทหารบกได้สั่งให้พวกเขาออกปฏิบัติภารกิจเพื่อจุดประสงค์ในการโฆษณาชวนเชื่อ การกลับมาของไรอันจะช่วยเพิ่มขวัญกำลังใจในบ้านเกิด และช่วยให้การสังหารหมู่ที่ชายหาดโอมาฮาดูมีหน้าตาเหมือนมนุษย์ แม่ของเขาซึ่งสูญเสียลูกชายไปแล้วสามคนในสงคราม จะไม่ต้องเพิ่มโทรเลขอีกในคอลเลกชันของเธอ แต่ทหารทั้งแปดคนที่ปฏิบัติภารกิจนี้ก็มีพ่อแม่เช่นกัน และนอกจากนี้ พวกเขายังได้รับการฝึกให้ฆ่าชาวเยอรมัน ไม่ให้เสี่ยงชีวิตเพื่อการโฆษณาชวนเชื่อ “ไรอันคนนี้ต้องคุ้มค่า” ทหารคนหนึ่งบ่นพึมพำ ในตำนานฮอลลีวูด การต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่จะส่งผลต่อการกระทำของวีรบุรุษแต่ละคน ในเรื่อง “Saving Private Ryan” ของสตีเวน สปีลเบิร์ก ชายที่หวาดกลัวและเมาเรือหลายพันคน ซึ่งส่วนใหญ่เป็นมือใหม่ในการต่อสู้ ถูกโยนเข้าใส่กองไฟของเยอรมัน การขึ้นบกที่ชายหาดโอมาฮาไม่ได้เกี่ยวกับการช่วยชีวิตพลทหารไรอัน มันเป็นเรื่องของการช่วยชีวิตตัวเอง ฉากเปิดของภาพยนตร์นั้นชัดเจนเท่ากับฉากสงครามใดๆ ที่ฉันเคยเห็นมา ด้วยความน่ากลัวและพลังงานที่รุนแรง มันเทียบได้กับ “Platoon” ของ Oliver Stone และมีขอบเขตที่เหนือกว่า เพราะในช่วงเริ่มต้นที่นองเลือด กองกำลังที่ขึ้นบกและศัตรูไม่เคยสบตากัน แต่เป็นเพียงกลุ่มคนไร้หน้าที่ถูกสั่งให้ยิงใส่กันจนกว่าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจะถูกทำลาย กล้องของ Spielberg ไม่สามารถเข้าใจฉากแอ็กชั่นได้ นั่นคือจุดประสงค์ของสไตล์ของเขา สำหรับทหารแต่ละคนบนชายหาด การขึ้นบกเป็นความโกลาหลของเสียง โคลน เลือด การอาเจียน และความตาย ฉากนั้นเต็มไปด้วยช่วงเวลานับไม่ถ้วนที่ไม่เกี่ยวข้องกัน เช่นตอนที่ทหารคนหนึ่งถูกระเบิดแขนขาด เขาเซเซ สับสน ยืนตากแดดให้โดนยิงอีกครั้ง ไม่แน่ใจว่าจะทำอย่างไรต่อไป จากนั้นเขาก็โน้มตัวไปหยิบแขนของเขาขึ้นมา ราวกับว่าเขาจะต้องใช้มันในภายหลัง ฉากการลงจอดนี้จำเป็นสำหรับการกำหนดระยะห่างระหว่างผู้ที่ออกคำสั่งให้พลทหาร ขอให้ไรอันได้รับความรอดและผู้ที่ได้รับคำสั่งให้ช่วยเหลือต้องได้รับความช่วยเหลือ สำหรับกัปตันมิลเลอร์ (ทอม แฮงค์ส) และลูกน้องของเขา การขึ้นบกที่โอมาฮาเป็นเหมือนเบ้าหลอมไฟ สำหรับจอร์จ ซี. มาร์แชลล์ (ฮาร์ฟ เพรสเนลล์) ผู้บัญชาการกองทัพบกในสำนักงานของเขาที่วอชิงตัน สงครามดูเหมือนจะห่างไกลและเหมือนนักการเมืองมากกว่า เขาหวงแหนจดหมายที่อับราฮัม ลินคอล์นเขียนเพื่อปลอบใจนางบิกซ์บีแห่งบอสตันเกี่ยวกับลูกชายของเธอที่เสียชีวิตในสงครามกลางเมือง ที่ปรึกษาของเขาตั้งคำถามถึงความรอบรู้และความเป็นไปได้ของภารกิจในการช่วยไรอัน แต่เขากลับตะคอกว่า “ถ้าเด็กคนนั้นยังมีชีวิตอยู่ เราจะส่งใครสักคนไปตามหาเขา และเราจะพาเขาออกไปจากที่นั่นให้ได้” นั่นเป็นจุดเริ่มต้นขององก์ที่สองของภาพยนตร์ ซึ่งมิลเลอร์และลูกน้องของเขาบุกเข้าไปในดินแดนของฝรั่งเศสที่เยอรมันยังคงโต้แย้งกันอยู่ ขณะที่ยังคงคิดกบฏเกี่ยวกับความรอบรู้ของภารกิจนี้ ลูกน้องของมิลเลอร์ทุกคนเคยรับใช้กับเขามาก่อน ยกเว้นสิบเอก อัพแฮม (เจเรมี เดวีส์) นักแปลที่พูดภาษาเยอรมันและฝรั่งเศสได้อย่างดีเยี่ยมแต่ไม่เคยยิงปืนไรเฟิลขณะโกรธเลยและกลัวจนแทบกลั้นปัสสาวะไม่อยู่ ฉันรู้สึกว่าตัวเองเหมือนกับอัพแฮม และฉันคิดว่าผู้ชมที่ซื่อสัตย์หลายคนก็คงเห็นด้วยกับฉัน สงครามเกิดขึ้นโดยพลเรือนเช่นเดียวกับเขา ซึ่งชีวิตของพวกเขาไม่ได้เตรียมพวกเขาให้พร้อมสำหรับการต่อสู้ที่แท้จริง ฉันคิดว่าจุดเปลี่ยนในภาพยนตร์เกิดขึ้นเมื่อฝูงบินบังเอิญไปเจอรังปืนกลของเยอรมันที่ปกป้องการติดตั้งเรดาร์ เป็นไปได้ที่พวกเขาจะหลีกเลี่ยงมันและหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้า ซึ่งก็คือการปฏิบัติตามคำสั่ง แต่พวกเขากลับตัดสินใจโจมตีที่ตั้งนั้น ซึ่งเป็นรูปแบบหนึ่งของการประท้วง พวกเขากำลังทำสิ่งที่พวกเขามาที่ฝรั่งเศสเพื่อทำ แทนที่จะทำในสิ่งที่ผู้บังคับบัญชาต้องการให้ทำ แม้ว่าชีวิตของพวกเขาจะต้องเสี่ยงก็ตาม ทุกอย่างชี้ไปที่องก์ที่สาม เมื่อพบพลทหารไรอัน และทหารตัดสินใจว่าจะทำอย่างไรต่อไป Spielberg และ Robert Rodat ผู้เขียนบทภาพยนตร์ของเขาได้สร้างผลงานอันละเอียดอ่อนและสวยงาม พวกเขาได้สร้างภาพยนตร์เชิงปรัชญาเกี่ยวกับสงครามโดยเน้นที่ฉากแอ็กชันเกือบทั้งหมด “Saving Private Ryan” ถ่ายทอดเรื่องราวเกี่ยวกับสงครามที่ซับซ้อนและยากลำบากเท่าที่นักเขียนบทความคนใดจะบรรยายได้ และทำได้ด้วยภาพกว้างและทรงพลัง ด้วยความรุนแรง ด้วยคำหยาบคาย ด้วยฉากแอ็กชัน ด้วยความเป็นเพื่อน เราสามารถถ่ายทอดความคิดที่ลึกซึ้งที่สุดออกมาได้ด้วยคำพูดและการกระทำที่เรียบง่ายที่สุด และนั่นคือสิ่งที่ Spielberg ทำ ภาพยนตร์เรื่องนี้มีประสิทธิภาพเป็นสองเท่า เพราะเขาถ่ายทอดความคิดของเขาออกมาด้วยความรู้สึก ไม่ใช่คำพูด ฉันนึกถึงเรื่อง “All Quiet on the Western Front” สตีเวน สปีลเบิร์กมีความเชี่ยวชาญด้านเทคนิคไม่แพ้ผู้สร้างภาพยนตร์คนอื่นๆ ในปัจจุบัน และด้วยความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ของเขา เขาจึงสามารถเข้าถึงทรัพยากรทุกอย่างที่เขาต้องการได้ ข้อเท็จจริงทั้งสองประการนี้มีความสำคัญต่อผลกระทบของ “Saving Private Ryan” เขารู้วิธีถ่ายทอดความรู้สึกของเขาเกี่ยวกับทหารในสนามรบ และเขามีเครื่องมือ เงินทุน และผู้ร่วมมือที่จะทำให้สิ่งนี้เกิดขึ้นได้ ผู้กำกับภาพของเขา Janusz Kaminski ซึ่งถ่ายทำ “Schindler’s List” ด้วย ถ่ายทอดความรู้สึกเหมือนสารคดีข่าวให้กับฟุตเทจจำนวนมาก แต่ทำได้ค่อนข้างง่ายเมื่อเทียบกับความสำเร็จที่สำคัญที่สุดของเขา ซึ่งก็คือการทำให้ทุกอย่างเข้าใจได้ทางสายตา หลังจากฉากลงจอดที่วุ่นวายอย่างตั้งใจ Kaminski ก็จัดการโจมตีรังปืนกลและฉากต่อเนื่องยาวนานที่เกี่ยวข้องกับการป้องกันสะพาน ในแบบที่ทำให้เรายังคงติดตามอยู่ ไม่ใช่แค่ผู้ชายที่ยิงใส่กัน เราเข้าใจแผนการของการกระทำ การขึ้นๆ ลงๆ การแสดงด้นสด ตำแหน่งสัมพันธ์ของทหาร จากนั้นก็มีองค์ประกอบของมนุษย์ แฮงส์เป็นตัวเลือกที่ดีในบทกัปตันมิลเลอร์ ครูสอนภาษาอังกฤษที่รอดชีวิตจากประสบการณ์เลวร้ายมากมายจนเขาสงสัยว่าภรรยาของเขาจะจำเขาได้หรือเปล่า มือของเขาสั่น เขาเกือบจะสติแตก แต่เขาทำดีที่สุดเพราะนั่นคือหน้าที่ของเขา นักแสดงทุกคนที่เล่นเป็นผู้ชายใต้บังคับบัญชาของเขาล้วนมีประสิทธิผล ส่วนหนึ่งเป็นเพราะสปีลเบิร์กต่อต้านการล่อลวงให้พวกเขาเป็น “ตัวละคร” ที่แปลกประหลาดตามแบบฉบับของภาพยนตร์สงครามโลกครั้งที่สอง และทำให้พวกเขาดูธรรมดาโดยเจตนา แมตต์ เดมอนในบทพลทหารไรอันมีพลังงานที่แตกต่างออกไป เพราะเขาไม่เคยขึ้นบกที่หาดโอมาฮามาก่อน ในฐานะทหารพลร่ม เขาลงจอดในแผ่นดิน และแม้ว่าเขาจะเคยเห็นการต่อสู้มาก่อนแต่เขาก็ไม่เคยมองลงไปในกองไฟ พวกเขาล้วนมีพลังที่แข็งแกร่ง แต่สำหรับฉัน การแสดงที่สำคัญในภาพยนตร์เรื่องนี้คือเจเรมี เดวีส์ในบทล่ามตัวน้อยที่หวาดกลัว เขาคือผู้นำทางให้เราเข้าสู่โลกแห่งความจริง เพราะเขาเห็นชัดเจนว่าเป็นระบบขนาดใหญ่ที่ออกแบบมาเพื่อทำให้เขาอับอายและทำลายล้างเขา และเป็นเช่นนั้นจริงๆ การเอาชีวิตรอดของเขาขึ้นอยู่กับการทำดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ ใช่ แต่ขึ้นอยู่กับโอกาสมากกว่า ในที่สุดเขาก็มาถึงจุดเปลี่ยนในชีวิต และการกระทำของเขาได้เขียนคำปิดท้ายของข้อโต้แย้งเชิงปรัชญาที่ไม่ได้พูดออกมาของสปีลเบิร์ก “Saving Private Ryan” เป็นประสบการณ์ที่ทรงพลัง ฉันแน่ใจว่าหลายคนจะร้องไห้ระหว่างดู สปีลเบิร์กรู้วิธีทำให้ผู้ชมร้องไห้ได้ดีกว่าผู้กำกับคนใดตั้งแต่ชาร์ปลินใน “City Lights” แต่การร้องไห้เป็นการตอบสนองที่ไม่สมบูรณ์ ทำให้ผู้ชมไม่รู้สึกอะไรเลย ภาพยนตร์เรื่องนี้รวบรวมแนวคิดต่างๆ เอาไว้ หลังจากประสบการณ์ตรงเริ่มจางหายไป ความหมายที่แฝงอยู่จะยังคงอยู่และเพิ่มมากขึ้น