Fear Street Part 2 1978 ถนนอาถรรพ์ ภาค 2 2021 พากย์ไทย เต็มเรื่อง

เสียง : ไทย

6.7

ดูหนัง Fear Street Part 2 1978 ถนนอาถรรพ์ ภาค 2 2021 พากย์ไทย เต็มเรื่อง

เรื่องย่อ: Fear Street Part 2 1978 ถนนอาถรรพ์ ภาค 2 2021 พากย์ไทย ภาคต่อของ Fear Street 1994 ที่เล่าย้อนเรื่องราวมาถึงอีกเจเนอเรชั่นหนึ่ง ซึ่งพบว่าเหตุการณ์แบบเดิมๆ ที่สร้างความสยองนี้เกิดขึ้นแล้ว และเคยเกิดซ้ำในอดีตมาก่อน แต่มันเกิดจากอะไร และใครเป็นคนปลุกคำสาปนี้ให้ตื่นขึ้นในเมืองของพวกเธอ ยังคงเป็นปริศนาอยู่และเธอจะต้องแก้ปริศนานี้ให้ได้ก่อนที่จะสายเกินไป

“Fear Street Part One: 1994” เมื่อสัปดาห์ที่แล้วนำเสนอความสยองขวัญของคำสาปแม่มดที่ทอดยาวหลายศตวรรษ และสร้างสมดุลระหว่างความหวาดกลัวและการนองเลือดด้วยความหวังในการเล่าเรื่อง น่าเสียดายที่ภาคต่อนี้ดูน่าเบื่อกว่าทั่วกระดาน “Fear Street Part Two: 1978” ของลีห์ จานิกมีความตื่นเต้นเร้าใจยิ่งกว่าเดิม แต่ความสนุกของซีรีส์นี้ที่ทำให้เป็นวันฮาโลวีนในเดือนกรกฎาคมกลับมาอีกครั้งด้วยสีหน้าจริงจังจนเกินไป ชวนให้นึกถึงอะไรบางอย่างที่สนุกสนาน ความหวาดกลัวใน “Fear Street Part Two: 1978” เกี่ยวข้องกับภัยคุกคามที่สูงตระหง่านและแกว่งขวานดังที่เห็นใน “1994” ซึ่งก่อให้เกิดการกระแทกครั้งใหญ่ที่สุดของภาพยนตร์เรื่องนั้น เขียนโดย Janiak และ Zak Olkewicz (และอิงจากหนังสือ Fear Street โดย R.L. Stine) เป็นเรื่องราวย้อนกลับไปถึงเหตุการณ์สังหารหมู่ที่ Camp Nightwing ในปี 1978 ซึ่งตั้งใจจะดำเนินรอยตามภาพยนตร์ภาคก่อนอย่าง Camp Crystal Lake (“Friday the 13th” ), แคมป์แบล็คฟุต (“The Burning”), แคมป์เอราวัก (“Sleepaway Camp”) และอื่นๆ อีกมากมาย มันเป็นเรื่องราวเบื้องหลังที่น่าสยดสยองของเมือง Shadyside ในภาคก่อนนี้เกี่ยวกับผู้อยู่อาศัยใน Shadyside และ Sunnyvale ที่อยู่ใกล้เคียง ซึ่งไม่รู้ว่าพวกเขากำลังอยู่ในภาคต่อที่น่าสยดสยอง ความสยองขวัญที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้นสำหรับภาพยนตร์เหล่านี้คือการติดอยู่ในชีวิตที่คุณไม่สามารถหลบหนีได้ ซึ่งทุกคนดูถูกคุณ และซึ่งทำให้คุณเกลียดตัวเองและผู้อื่นมากขึ้น หรือที่รู้จักกันในชื่อ “Fear Street” ว่ามาจาก Shadyside “1978” นำเสนอความเกลียดชังตนเองและมุ่งเน้นไปที่ตัวละครที่มีความโกรธมากกว่าที่เราเห็นใน “1994” เช่นเดียวกับ Ziggy (Sadie Sink) เธอถูกเพื่อนๆ ชาวแคมป์รังแกและพลเมืองวัยรุ่นนิสัยไม่ดีของซันนีเวล จนถึงจุดที่คนเหล่านั้นเรียกเธอว่าแม่มดหลังจากตามล่าเธอ ทุบตีเธอ และเผาแขนของเธอ มันแค่เติมความโกรธของ Ziggy ที่มีต่อโลกและตัวเธอเองเท่านั้น และการแสดงที่เข้มข้นของ Sink ก็ได้รับความดังมากมายจากโน้ตตัวเดียวนี้ ความรุนแรงที่บาดใจของเธอในเวลาต่อมานำมาซึ่งการอ้างอิงถึง “Carrie” ของสตีเฟน คิง ซึ่งไม่ใช่เรื่องที่ไม่ถูกต้อง แต่คุณคงไม่อยากติดตามแครีไปรอบ ๆ ที่ค่ายฤดูร้อน และหนังเรื่องนี้จะเตือนคุณว่าทำไม Ziggy ไม่ได้รับความช่วยเหลือจากพี่สาวของเธอและที่ปรึกษาค่าย Cindy (Emily Rudd) ซึ่งโดยพื้นฐานแล้วเป็นคนทรยศเพราะเธอพยายามอย่างยิ่งที่จะดูเหมือนซันนี่วาเลอร์ เธอไม่สาบาน เชื่องทางเพศกับแฟนหนุ่มของเธอ ทอมมี่ (แมคเคบ สลาย) และเธอสวมเสื้อเชิ้ตโปโลสีขาวราคาแพงเพื่อเป็นสัญลักษณ์ของความบริสุทธิ์นี้ Ziggy เกลียดเธอเพราะความเสแสร้งนี้ ซึ่งทำให้ความเป็นพี่น้องของพวกเขาเหินห่างและน่าเศร้ายิ่งกว่าเดิม และอลิซ (ไรอัน ซิมป์กินส์) อดีตเพื่อนของซินดี้ก็เช่นกัน ซึ่งเป็นเชดี้ไซเดอร์ผู้เกลียดตัวเองอีกคนที่มีรอยแผลเป็นบนข้อมือของเธอเพื่อพิสูจน์มัน อลิซสนุกสนานมากกว่าซินดี้ที่แคมป์ การทานยาและการมีเซ็กส์กับแฟนหนุ่มที่แคมป์ถือเป็นส่วนขยายของความเกลียดชังของเธอ ข้อโต้แย้งระหว่างซินดี้และอลิซยิ่งดังขึ้นเมื่อในเวลาต่อมาพวกเขาต้องติดอยู่ใต้ดินด้วยกันเพื่อสืบสวนเขาวงกตแม่มดที่น่าขนลุก แต่อารมณ์ที่เต้นรัวกลับทำให้พวกเขามุ่งหน้าเข้าหาคนอื่น แม้ว่าภาพยนตร์เรื่องนี้จะชื่นชอบตัวละครเหล่านี้และข้อบกพร่องของพวกเขา แต่มันก็ใช้สิ่งเหล่านั้นในลักษณะที่ต่อต้าน คุณเคยไปงานปาร์ตี้ที่ผู้คนตะโกนใส่กันเพื่อหยุดเสียงเพลงและทำให้เสียบรรยากาศทั้งหมดหรือไม่? “Fear Street Part Two: 1978” เป็นแบบนั้น ในระหว่างช่วงที่พยายามจะกระตุ้นความสนใจของเรา เช่นเดียวกับ “Fear Street Part One: 1994” บทภาพยนตร์ที่นี่มีแนวโน้มที่จะพูดถึงเรื่องราวเบื้องหลังที่เกี่ยวข้องกับ Sarah Fier แม่มดที่ในไม่ช้าก็เข้าสิงทอมมี่แฟนแสนหวานของซินดี้ และเปลี่ยนเขาให้กลายเป็นฆาตกรที่ถือขวานหน้าบึ้งอย่างไม่หยุดยั้ง เรารู้เรื่องนี้มากมายจากช่วงเวลาอันน่าขนลุกใน “1994” และ “1978” ไม่สามารถจุดประกายความรู้สึกของการค้นพบในการดูที่ปรึกษาเรียนรู้เกี่ยวกับสถานการณ์ที่คล้ายกับลัทธิด้วยตาของพวกเขาเอง “1978” รู้สึกถูกขัดขวางโดยข้อมูลที่ต้องแสดงเกี่ยวกับวิธีหยุดคำสาปของซาราห์ เพื่อพิสูจน์ความถูกต้องของศพที่กองซ้อนกันในกระบวนการนี้ ความตื่นเต้นของหนังสยองขวัญค่ายฤดูร้อนมีเพียงแค่ริบหรี่เท่านั้น เล่นเพลง “Carry On My Wayward Son” โดย Kansas ร่วมกับภาพถ่ายโฉบเฉี่ยวของที่ตั้งแคมป์ท่ามกลางแสงแดด (คราวนี้มีการใช้เข็มหยดด้วยความยับยั้งชั่งใจมากขึ้น และรายละเอียดของช่วงเวลานั้นไม่ได้ก่อวินาศกรรมในตัวเองเหมือนใน “1994”) เท่านั้น มากมาย. กิจกรรมค่ายใหญ่ครั้งนี้คือ “สงครามสี” (เช่น ยึดธง และดังที่เห็นในแบนเนอร์ในโรงเรียนมัธยมปลายในปี “1994”) แต่จะเห็นได้เพียงเศษเสี้ยวเท่านั้น ถึงแม้จะมี “Wet Hot American Summer” ความแรง ยังมีเรื่องราวอื่นๆ อีกเกี่ยวกับตัวละครนิค กู๊ด ซึ่งเป็นนายอำเภอใน “1994” แต่ถูกมองว่าอยู่ที่นี่ในฐานะที่ปรึกษาค่ายผู้ดี (รับบทโดย เท็ด ซัทเธอร์แลนด์) ที่เกือบจะมีอำนาจมากขึ้นด้วยนามสกุลของเขา ขณะเดียวกันก็ใกล้ชิดทางอารมณ์กับ ซิกกี้. เคมีเข้ากันของพวกเขาดูอึดอัด (เธอเป็นชาวแคมป์ เขาเป็นที่ปรึกษา) แต่ฉากของพวกเขากลับไม่ชัดเจน ตัวละครของกู๊ดยังคงเป็นหนึ่งในส่วนที่น่าสนใจน้อยกว่าในเทพนิยายดังเช่นใน “1994” แม้ว่าเราจะต้องเข้าใจรากเหง้าของครอบครัวของเขาในความชั่วร้ายของซันนีเวลให้มากขึ้นใน “Fear Street Part Three: 1666” ที่กำลังจะเข้าฉายก็ตาม แต่ซินดี้ผู้น่าสงสาร ซิกกี้ผู้น่าสงสาร และอลิซผู้น่าสงสาร และยังมีที่ปรึกษาและชาวแคมป์ผู้เคราะห์ร้ายอีกสองสามคนที่ทำให้เรื่องราวเลวร้ายยิ่งกว่าเดิมจาก “1978” เพราะพวกเขากลายเป็นเหตุผลให้ภาพยนตร์เรื่องนี้เปลี่ยนจุดเปลี่ยนอย่างหนักไปสู่ความคลาสสิกแต่แสนเร้าใจแบบง่ายๆ หากภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นภาพยนตร์เรื่องเดียว การตัดทิ้งหรือยอมรับจะง่ายกว่า แต่เนื่องจาก “1978” เกิดขึ้นในจักรวาลที่กำลังพัฒนาซึ่งมาพร้อมกับโทนเสียงที่สลับซับซ้อน การใช้จ่ายของพวกเขาจึงดูโดดเด่นยิ่งกว่าการดูถูกเหยียดหยามหรือไร้แรงบันดาลใจ การผสมผสานระหว่างความสยองขวัญและความสนุกสนานแบบตรงๆ นั้นไม่ค่อยมีพลังมากนัก และเคล็ดลับมหัศจรรย์ดั้งเดิมคือการทำให้คุณใส่ใจตัวละครหลักทุกตัวใน “1994” เพียงเพื่อทำให้ความตายของพวกเขาน่าตกใจยิ่งขึ้นหายไป แทนที่จะเพิ่มประสบการณ์ในสิ่งที่ทำให้ภาพยนตร์ “Fear Street” แตกต่างจากภาพยนตร์สยองขวัญทั่วไปของคุณ Janiak กลับแก้ไขอย่างจริงจังให้เป็นไปตามแบบฉบับ อย่างน้อยการแฮ็กก็อยู่ในระดับสูงสุด องค์ประกอบที่เหนียวแน่นที่สุดประการหนึ่งของซีรีส์นี้ยังคงเป็นการออกแบบเสียงเกี่ยวกับอวัยวะภายใน และเมื่อใดก็ตามที่ขวานแทงเข้าหาใบหน้าของใครบางคน เสียงก็จะดังอย่างเหลือเชื่อ สร้างขึ้นจากการตัดต่อที่เนียนเรียบและการถ่ายภาพยนตร์แบบเผชิญหน้า การแกว่งลูกเบสบอลของทอมมี่และการแฮ็กอินสตาแกรมที่ลดลงทำให้ความรุนแรงที่เกิดขึ้นกะทันหันนั้นไม่มั่นคงในตัวเอง ทุกอย่างเข้ากันได้ดีกับคะแนนที่ยอดเยี่ยมเช่นกัน คราวนี้โดย Marco Beltrami และ Brandon Roberts ซึ่งยกระดับความเข้มข้นด้วยเสียงคอรัสปีศาจและแตรที่บ้าคลั่ง ความโหดร้ายและโศกนาฏกรรมสามารถชี้ให้เห็นได้ โดยเฉพาะในภาพยนตร์เรื่องที่สองของไตรภาค “ค่ำคืนนั้นมืดมนที่สุดก่อนรุ่งสาง” ตามที่เราเล่าโดย “The Dark Knight” ซึ่งสะท้อนถึง “The Empire Strikes Back” หรือ “The Matrix Reloaded” ฯลฯ แต่มีบางอย่างที่น่าสังเวชอย่างท่วมท้นเกี่ยวกับภาคต่อนี้ที่ทำให้มัน ประเด็นทางจิตวิทยาซ้ำแล้วซ้ำอีก โดยไม่มีอากาศแห่งความแปลกใหม่จากรุ่นก่อน ในขณะเดียวกัน การพัฒนาที่น่าตื่นเต้นที่สุดก็ถูกจำกัดเอาไว้ เช่น การได้ดูกิลเลียน จาคอบส์เล่าเรื่องราวนี้ในปี 1994 ในฐานะผู้รอดชีวิตเพียงคนเดียวที่สับสนวุ่นวายจากการสังหารหมู่ในค่ายไนท์วิงค์ และความน่าตื่นเต้นอันน่าตื่นเต้นของดีนา (เคียน่า มาเดรา) ผู้นำแฟรนไชส์ของเรา ผู้ซึ่งพยายามจะ ยุติเรื่องทั้งหมดนี้ ส่วนที่เหลือของ “1978” เป็นเรื่องที่น่าหงุดหงิดมากกว่า – การฟันดาบในค่ายฤดูร้อนที่กลัวความตั้งแคมป์และเป็นสิ่งหนึ่งที่เหมาะสำหรับการบำบัดแบบกลุ่มมากกว่าการค้างคืน