เสียง : ไทย

6.7

ดูหนัง The Way Back เส้นทางเกียรติยศ 2020 พากย์ไทย เต็มเรื่อง

เรื่องย่อ:The Way Back เส้นทางเกียรติยศ 2020 พากย์ไทย แจ็ค (รับบทโดย เบน แอฟเฟล็ก) เขาเป็นชายติดเหล้าและเป็นพนักงานก่อนสร้างที่ได้รับการดึงตัวโดยโรงเรียนที่ตนเคยเรียนอยู่ให้เข้ารับตำแหน่งโค้ชบาสเก็คบอลภายหลังจากที่โค้ชคนเก่าเสียชีวิตจากอาการหัวใจวายอย่างกะทันหัน แม้ว่าแจ็คจะเคยเป็นนักบาสที่มีชื่อเสียงของโรงเรียน และได้คว้าเอาถ้วยรางวัลความสำเร็จมากมายมาไว้ในครอบครองจนกลายเป็นนักกีฬาอันดับต้นของโรงเรียน แต่ในตอนนี้เขากลับไม่ได้สนใจบาสเก็ตบอลอีกต่อไปแล้ว เขาเป็นเพียงชายติดสุราอันดับหนึ่งที่ดื่มเหล้าตลอดเวลาแม้กระทั่งตอนอาบน้ำ เขาจะทำอย่างไรต่อไป เปลี่ยนแปลงตนเอง หรือพังชีวิตไปพร้อมกับสุรา

ทุกคนต่างก็มีความรู้สึกอ่อนไหวต่อภาพยนตร์บางประเภท ไม่ว่าจะเป็นซอมบี้ ความรักวัยรุ่น หรือกลุ่มคนที่แปลกประหลาด นักวิจารณ์คนหนึ่งและฉันเคยคุยกันเรื่องนี้ และเขาพูดว่า “เรื่องราวเกี่ยวกับพ่อและลูกชายทำให้ฉันอิน” สำหรับฉันแล้ว มันคือภาพยนตร์ประเภทกีฬาที่ด้อยกว่า ให้ฉันดูเรื่อง The Bad News Bears ให้ฉันดูเรื่อง The Rookie ให้ฉันดูเรื่อง Slap Shot ให้ฉันดูเรื่อง Hoosiers ให้ฉันดู และแม้ว่าภาพยนตร์อย่างเรื่อง The Way Back จะเป็น “ภาพยนตร์ที่สร้างสรรค์มาเพื่อฉัน” ฉันก็พยายามประเมินตัวเองอย่างเข้มงวดว่าอะไรได้ผล อะไรไม่ได้ผล แต่ฉันก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกขนลุกเมื่อได้ยินเสียงดนตรีดังขึ้น นี่คือสิ่งที่ภาพยนตร์สามารถทำได้ดีที่สุด นั่นคือการดึงคุณออกมาจากตัวคุณเอง แม้ว่าคุณจะไม่เต็มใจก็ตาม “The Way Back” กำกับโดย Gavin O’Connor เป็นภาพยนตร์ประเภทนั้น นี่คือจุดที่ยอดเยี่ยมสำหรับ O’Connor ในฐานะผู้กำกับ ใน “Miracle” เขาหยิบเรื่องราวที่รู้จักกันดีมาทำให้เป็นเรื่องเร่งด่วนและน่าตื่นเต้น เขามุ่งความสนใจไปที่ตัวละครหลักที่น่าสนใจ Herb Brooks (รับบทโดย Kurt Russell ได้อย่างยอดเยี่ยม) และนั่นทำให้การดำเนินเรื่องดำเนินไปอย่างเข้มข้น O’Connor ได้ใช้พลังนี้ใน “Warrior” เช่นกัน โดยมุ่งความสนใจไปที่ความสัมพันธ์ระหว่างพ่อที่ไม่อยู่บ้าน (Nick Nolte) กับลูกชายวัยผู้ใหญ่สองคนของเขา O’Connor ยังมีพรสวรรค์ในการแสดงด้วยเช่นกัน โดยดึงเราเข้าไปอยู่ท่ามกลางการต่อสู้ใน “Warrior” และผลักเราลงสู่ลานน้ำแข็งใน “Miracle” แม้ว่าคุณจะไม่ใช่แฟนกีฬา คุณก็สามารถติดตามฉากต่อสู้ได้ “The Way Back” เป็นเรื่องเกี่ยวกับทีมบาสเก็ตบอลที่ไม่ค่อยดีในโรงเรียนมัธยมคาธอลิกและโค้ชที่ติดเหล้าจนแทบคลั่ง (Ben Affleck) ผู้ซึ่งหาวิธีบังคับให้พวกเขาเป็นผู้ชนะและเป็นคนที่ดีขึ้น Jack Cunningham (Affleck) เป็นคนยุ่งเหยิง เขาทำงานก่อสร้างและใช้เวลากลางคืนในบาร์ที่ซึ่งเขาเป็นลูกค้าประจำ คุณจะรู้สึกได้ถึงความกระหายน้ำของเขาในวินาทีที่เขาขึ้นรถบรรทุกหลังเลิกงาน เมื่อเขาจิบเบียร์ ตาของเขาจะปิดลงชั่วครู่ เขาต้องการสิ่งนี้ ในงานรวมญาติ เราจะเห็นการที่น้องสาวของเขาไม่พอใจเขา ซึ่งบ่งบอกถึงประวัติศาสตร์ที่ยาวนาน แต่เขากำลังติดเหล้า: ดื่มเหล้า หมดแรง เมาค้าง ทำแบบนั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า ครั้งหนึ่ง แจ็คเป็นนักบาสเก็ตบอลดาวเด่นของโรงเรียนมัธยม แต่มีบางอย่างพังทลายสำหรับเขา เมื่อเขาได้รับข้อเสนอให้เป็นโค้ชที่โรงเรียนเก่า เขาก็เมาค้างทันที เขากลับไปไม่ได้ แต่เขาก็ทำ และนั่นทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไปสำหรับเขาและสำหรับนักเรียน ภาพยนตร์ประเภทนี้ขึ้นอยู่กับตัวละครหลัก เช่นเดียวกับที่โอคอนเนอร์ทำใน “Miracle” และ “Warrior” เขาจับตาดูแจ็คอย่างใกล้ชิด ด้วยบทภาพยนตร์ของโอคอนเนอร์และแบรด อิงเกลส์บี บรรยากาศจึงมีความสำคัญ แสงแฟลร์เลนส์ระเบิดขึ้นบนหน้าจออย่างน่าทึ่ง (ผู้กำกับภาพคือเอ็ดเวิร์ด เกรา) สร้างบรรยากาศทั้งคิดถึงวันดีๆ แต่ก็ปวดหัวจากการต้องหรี่ตามองจากอาการเมาค้างตลอดเวลาด้วย แจ็คเดินเข้าไปในโรงเรียนมัธยมเก่าของเขาและซ้อมนักเรียนให้เข้าที่เข้าทาง โดยรู้ทันทีว่าแบรนดอน (แบรนดอน วิลสัน) มีความสามารถ เขาพยายามจุดไฟในตัวเด็กคนนี้ บังคับให้แบรนดอนยอมรับในพลังของตัวเอง ในบางจุด แจ็คก็เลิกดื่ม เกมบาสเก็ตบอลถ่ายทำด้วยความรู้สึกตื่นเต้นที่สมจริง แฟนๆ ดูสมจริง กรรมการดูสมจริง เด็กๆ ในทีมอีกฝ่ายดูสมจริง โอคอนเนอร์และเดวิด โรเซนบลูม บรรณาธิการได้เลือกตัดต่ออย่างชาญฉลาดสองสามครั้ง คุณจะเห็นแจ็คเป็นโค้ชให้เด็กๆ ฝึกซ้อม และขณะที่เขาอธิบายการเล่น ก็มีการตัดมาในช่วงท้ายเกม แสดงให้เห็นเด็กๆ ทำท่าเดียวกัน เกมให้ความรู้สึกเหมือนเกมจริง ฉันต้องพูดถึงเพลงประกอบของร็อบ ซิมอนเซน และการผสมผสานกันอย่างลงตัว บางฉากผ่านไปโดยไม่มีดนตรีประกอบเลย ดังนั้นเมื่อดนตรีประกอบดังขึ้น ก็เป็นสัญญาณว่ากำลังจะมีบางอย่างเกิดขึ้น เป็นเพลงประกอบที่ดังมาก ภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่ได้เต็มไปด้วยเพลงฮิตที่ซ้ำซากจำเจ (ทำนองเดียวกัน ดนตรีประกอบของ Mark Isham ใน “Miracle” ก็มีส่วนสนับสนุนอย่างมากจนยากจะจินตนาการถึงภาพยนตร์เรื่องนี้โดยไม่มีดนตรีประกอบได้) O’Connor ไม่เขินอายที่จะถ่ายทอดอารมณ์ความรู้สึกในภาพยนตร์ของเขา แต่เขากลับโอบรับมันไว้ “The Way Back” เป็นเหมือนการไถ่บาป แจ็ครู้สึกผิดหวังอย่างหนัก ส่วน Affleck อยู่ในโซนส่วนตัวมากในเรื่องนี้ เมื่อเขาโกรธ ก็ยังมีบางอย่างที่ยังคงกักขังอยู่ในใบหน้าแดงก่ำของเขา ความโกรธของเขาไม่ได้ปลดปล่อยความรู้สึกใดๆ แต่ยังคงเป็นพิษอยู่ในเส้นเลือดของเขา นอกจากนี้ เขายังมีความสงสารตัวเองอย่างเต็มเปี่ยม ซึ่งแม่นยำมากหากคุณเคยรู้จักผู้ติดยา Affleck ไม่เขินอายที่จะแสดงความไม่พอใจของตัวละคร เขาแสดงออกถึงข้อบกพร่องและความล้มเหลวของตัวละครได้อย่างชัดเจน บทภาพยนตร์มีโครงสร้างที่ดี ข้อมูลถูกปกปิดไว้จากเราจนกระทั่งถึงช่วงท้ายของการกระทำ มีโอกาสบางอย่างที่พลาดไปตลอดทาง แจ็คเป็นคนดื่มหนักมาก การเลิกบุหรี่อย่างกะทันหันน่าจะส่งผลกระทบอย่างมากต่อเขา แต่เปล่าเลย เมื่อเขาเลิกเหล้า คุณจะไม่รู้สึกเลยว่าเขาพยายามฝืนตัวเองมากแค่ไหน โศกนาฏกรรมในอดีตของเขาก็มีการกำหนดตายตัวเกินไปเช่นกัน แต่สิ่งหนึ่งที่ได้ผล – และไม่ค่อยได้ผลในภาพยนตร์ประเภทนี้ – คืออดีตภรรยาของเขา (จานินา กาวันการ์) ก็มีความซับซ้อนเช่นกัน เมื่อฉันอยู่ชั้นมัธยมปลาย ทีมบาสเก็ตบอลหญิงก็ชนะรวด ชุมชนโดยรอบสังเกตเห็นว่ามีบางอย่างที่น่าตื่นเต้นเกิดขึ้น และมีคนมาชมเกมมากขึ้นเรื่อยๆ ทั้งๆ ที่คนเหล่านั้นไม่ได้เรียนมัธยมด้วยซ้ำ ทีมได้ไปเล่นรอบเพลย์ออฟ และเมืองของเราก็คึกคักมาก โอคอนเนอร์ถ่ายทอดความรู้สึกนี้ออกมาได้ นักแสดงประกอบที่เขาคัดเลือกมาสำหรับเกมบาสเก็ตบอลเข้าใจความรู้สึกนี้ ในนิยายเรื่อง Under the Dome ของสตีเฟน คิง มีเนื้อหาเกี่ยวกับทีมบาสเกตบอลหญิง: “…เกมดังกล่าวมีเนื้อหาเกี่ยวกับความศักดิ์สิทธิ์บางอย่างที่ผู้เล่นทั่วไปไม่สามารถเข้าถึงได้ (แม้ว่าบางครั้งผู้เล่นทั่วไปจะสัมผัสได้และถูกแปลงร่างเป็นเทพเจ้าและเทพธิดาชั่วขณะ โดยทุกข้อบกพร่องของร่างกายดูเหมือนจะหายไปในช่วงที่พวกเธอเป็นเทพเจ้าชั่วคราว) ซึ่งเป็นเนื้อหาที่สามารถสัมผัสได้ในคืนพิเศษ: ผ้าม่านที่หรูหราและสวยงาม เช่น ผ้าม่านที่ประดับประดาห้องโถงไม้เนื้อแข็งของวัลฮัลลา”