เสียง : ไทย

7.8

ดูหนัง The Lunchbox เมนูต้องมนต์รัก 2013 พากย์ไทย เต็มเรื่อง

เรื่องย่อ:The Lunchbox เมนูต้องมนต์รัก 2013 พากย์ไทย เรื่องราวของ เฟอร์นานเดส รับบทโดย อีร์ฟาน ข่าน จาก Life of Pi (ไลฟ์ ออฟ พาย) ชายหนุ่มที่ใช้ชีวิตอย่างเดียวดายแบบโรแมนติก เพราะยังคงโศกเศร้ากับการจากไปของภรรยาที่เสียชีวิต แต่โชคชะตาได้เล่นตลกให้เขาได้รับข้าวกล่องอาหารกลางวันที่ส่งมาผิด อาหารกลางวันเมนูนั้นเปลี่ยนวันธรรมดาของเขาให้กลายเป็นวันไม่ธรรมดา เจ้าของอาหารปิ่นโตเมนูนั้นเป็นของ อิลา (นิมรัตน์ กอร์) หญิงสาวที่ทำอาหารสุดฝีมือเพื่อเอาใจสามีที่หมางเมินเธอ แต่กลายเป็นว่าข้าวกลางวันถูกส่งไปให้ชายหนุ่มผิดคน อิลา ทำอาหารให้เฟอร์นานเดสอีกครั้งในวันต่อมาเพื่อขอบคุณที่คืนปิ่นโตให้ และเขียนจดหมายถึงเขา จากนั้นทั้งคู่ก็แลกเปลี่ยนจดหมายถึงกันผ่านปิ่นโตอาหาร นำมาซึ่งเรื่องราวสุดโรแมนติก เสน่ห์อย่างหนึ่งของหนังเรื่องนี้ที่ได้รับการพูดถึงอย่างมากก็คือสามารถทำให้คุณดูยิ้มและซึ้งไปกับเรื่องราวอันแสนอบอุ่นของคนทั้งคู่ และคอยลุ้นเอาใจช่วยอยู่ตลอดเวลาว่าพวกเขาจะได้เจอกันตอนไหน

มีเพียงไม่กี่ครั้งในชีวิตที่ฉันอยากดูหนังซ้ำทันที ภาพยนตร์เรื่องแรกของ Ritesh Batra เรื่อง “The Lunchbox” (2013) ทำให้ฉันติดใจในองก์แรก ลองจินตนาการถึงชีวิตที่คุณดำเนินอยู่ เมื่อข้อความสั้นๆ ไม่กี่บรรทัดกลายเป็นความตื่นเต้นในแต่ละวันของคุณ ที่นี่ เราติดตามชีวิตอันเงียบสงบของผู้คนที่ขาดการเชื่อมต่อซึ่งเข้าถึงเสียงรบกวนในเมืองมุมไบและเข้าถึงใครก็ตามที่จะรับฟัง โดยเน้นที่อาหารเป็นหลัก เป็นการผสมผสานอย่างลงตัวระหว่าง Satyajit Ray และ Nora Ephron พร้อมด้วยกลิ่นอายของ Akira Kurosawa โดยรวมแล้ว ทำให้ฉันนึกถึงว่าเมื่อเมืองต่างๆ ของเราหนาแน่นมากขึ้น เราก็จะรู้สึกเหงามากขึ้น อิลา (นิมรัต คอร์) ทำอาหารกลางวันให้กับสามีที่ส่วนใหญ่ไม่อยู่ (นากุล ไวด์) ป้าคนหนึ่ง (ภารตี อัคเรการ์) คอยให้คำปรึกษาเรื่องการทำอาหารจากอพาร์ตเมนต์ด้านบน เธอคอยให้คำปรึกษาเกี่ยวกับชีวิตของเธอผ่านการทำอาหาร พร้อมเสมอด้วยสูตรอาหารที่สมบูรณ์แบบสำหรับทุกสถานการณ์ Ila จัดอาหารกลางวันในแต่ละวัน และมอบให้คนส่งของซึ่งนำไปให้กลุ่มรถไฟและนักปั่นจักรยานไปที่โต๊ะของสามีของเธอ อย่างไรก็ตาม วันหนึ่ง อาหารกลางวันไปถึงคนแปลกหน้า ซาจัน (อีร์ฟาน ข่าน) นั่งอยู่ที่โต๊ะใหญ่ในบริษัทขนาดใหญ่ กำลังประมวลผลคำกล่าวอ้างด้วยความเยือกเย็นและเยือกเย็นของเคนจิ วาตานาเบะ (จาก “อิคิรุ”) เมื่อถึงเวลาเกษียณ เขาจะต้องฝึกผู้จ้างงานใหม่ เชค (นาวาซุดดิน ซิดดิกี) ผู้ขี้ประจบประแจง ซึ่งคอยบุกเข้าไปในพื้นที่ส่วนตัวของเขา Saajan จัดส่งอาหารเที่ยงผ่านบริการในท้องถิ่น แต่วันนี้เขาได้รับกล่องของ Ila เช่นเดียวกับที่เขาทำในวันพรุ่งนี้และวันถัดไป Ila ส่งจดหมายสั้นๆ ถึง Saajan ผ่านกล่องอาหารกลางวันเหล่านี้ โดยแสดงความคิดเห็นก่อนว่าอาหารกลางวันมีไว้สำหรับสามีของเธอ ไม่ใช่ เขา. เขาตอบ อันดับแรกแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับการทำอาหารของเธอ ซึ่งวันหนึ่งอร่อยและอีกอย่างก็เค็มเกินไป ในจดหมายโต้ตอบสั้นๆ เหล่านี้ พวกเขาแบ่งปันความคิด ความลับ และความหวัง โดยตั้งตารอบันทึกประจำวันที่ซ่อนอยู่ในกระป๋อง แทนที่จะคำนึงถึงตัวอาหารเอง สองนาทีนั้นกลายเป็นไฮไลท์ของวันสำหรับพวกเขา ทำให้พวกเขาหลุดพ้นจากกิจวัตรธรรมดาๆ เมืองใหญ่แห่งนี้พูดคุยผ่านเสียงพูดคุยของมนุษย์และยานยนต์ ภายใต้เสียงนั้น มันขึ้นอยู่กับความมั่นคงผ่านระบบราชการ ซึ่งตัวมันเองขึ้นอยู่กับการบังคับใช้กิจวัตรประจำวัน วันแล้ววันเล่า. สัปดาห์แล้วสัปดาห์เล่า ปีบัญชีหลังจากปีบัญชี เมื่อสองชั่วอายุคนแล้ว ในครอบครัว “Mahanagar” (1963) ของ Ray พยายามเข้าร่วมเครื่องจักรอุตสาหกรรม การเป็นส่วนหนึ่งของระบบคือการมีรายได้ซึ่งส่งผลให้ชีวิตดี ตอนนี้ ขณะที่เครื่องจักรแบบเดียวกันบีบผู้คนไว้ด้วยกัน ทำให้พวกเขาหลงทางในฐานะถ้ำมองนิรนาม หลงอยู่ในการทดลองที่ไม่ซื่อสัตย์ (รวมถึงเรื่องทางอารมณ์และทางกายภาพ) คนรุ่นปัจจุบันนี้พยายามหลบหนีไปสู่บางสิ่งที่สมหวัง บางทีในโลกเก่า อินาร์ริตู สำรวจความเหงาในเมืองเช่นนี้ใน “Babel” (2006) เชื่อมโยงผู้คนที่แตกต่างกันทั่วโลกผ่านการผ่านและการใช้ปืนไรเฟิล ในหนังเรื่องนั้น ตัวละครไม่สามารถสื่อสารได้ ส่งผลให้โลกที่เต็มไปด้วยผู้คนเต็มไปด้วยอุปสรรคทางภาษาและความเงียบงัน ใน “Revolutionary Road” ของ Mendes (2008) เราเฝ้าดูคู่รักสองคนเพ้อฝันเกี่ยวกับความฝันแบบอเมริกัน อันดับแรกเป็นหนทางในการหาทิศทาง จากนั้นจึงเป็นหนทางในการหลีกเลี่ยงความเป็นจริง ใน “Man Push Cart” ของ Bahrani (2005) เราเฝ้าดูชาวนิวยอร์กพบปะกันเพื่อกินเบเกิลและกาแฟ พบปะเพื่อดื่มเครื่องดื่ม ในขณะที่ยังคงรักษาระยะห่างระหว่างกัน ในภาพยนตร์ของเอโฟรน เราติดตามคู่รักที่พบกันผ่านความสัมพันธ์อันห่างไกลก่อนที่จะปล่อยให้โชคชะตาพาพวกเขามาพบกัน ที่นี่ เราเฝ้าดูชายคนหนึ่งที่โศกเศร้าผ่านการฉายซ้ำของบอลลีวูด ผู้หญิงที่โหยหารอยยิ้มจากสามีที่ดูเหมือนจะจมอยู่กับงาน เด็กกำพร้าที่เร่งรีบทำโปรเจ็กต์และการแต่งงานของเขา และผู้หญิงที่ซื่อสัตย์และหมดแรงที่อยู่เคียงข้างพวกเขา ข้างเตียงของสามีที่ป่วย ในทุกกรณีเหล่านี้ เราเห็นความปรารถนา ความกระหายอย่างไม่หยุดยั้งสำหรับบางสิ่งที่เรียบง่ายเหมือนกับการกอด เราได้เห็นความสัมพันธ์มากมาย มีรอยยิ้มมากมาย แต่ก็มีความเหงามากมาย ส่วนหนึ่งของความสุขในหนังเรื่องนี้ก็คือความดีที่ดีงามของตัวละครเกือบทั้งหมด ฉันชอบดูพวกเขาเพราะแม้แต่คนที่มีนิสัยเฉียบแหลม พวกเขาก็ยังขาดความอาฆาตพยาบาท แต่พวกเขากำลังต่อสู้กับระบบที่ใหญ่กว่าพวกเขามาก ไม่ว่าจะเป็นการจัดเก็บภาษีของชีวิตในเมือง หรืออะไรก็ตามที่ยิ่งใหญ่กว่า เช่น ความตาย
นอกจากนี้ ยังมีจุดเล็กๆ น้อยๆ ในงานของ Batra ที่โดดเด่นอีกด้วย เขากำกับสายตาได้ดีมากในขณะที่ตัวละครแต่ละตัวคิดและดำเนินการ คอร์หยุดชั่วคราว ดวงตาของเธอมองจากด้านหนึ่งไปอีกด้านขณะที่เธอสะท้อน ดวงตาของข่านมีการแสดงออกที่คงที่และสงวนไว้ในทุกช่วงเวลา Siddiqui จ้องมองและยิ้ม บทของเขาเด้งข้ามกาลเวลาในฉากต่างๆ ได้ดี เพิ่มมิติให้กับช่วงเวลาที่สะเทือนอารมณ์อยู่แล้ว ตัวละครเพลิดเพลินกับความเจริญรุ่งเรือง ในลักษณะที่พวกเขาอาจเคี้ยวคำก่อนพูด พับขาขณะนั่ง หรือแม้แต่ปิดหน้าต่าง ขั้นตอนพิเศษเหล่านี้ทำให้ภาพยนตร์เรื่องนี้มีชีวิตที่อาจทำให้เสียสมาธิในภาพยนตร์เรื่องอื่นได้ ในกรณีนี้ ภาพยนตร์เรื่องนี้ต้องใช้เวลาในการเผยแต่ละฉากอย่างช้าๆ ในสภาพแวดล้อมที่ต้องอาศัยความเร็วเสมอ