เสียง : ไทย

8.1

ดูหนัง The Handmaiden ล้วงเล่ห์ลวงรัก 2016 พากย์ไทย เต็มเรื่อง

เรื่องย่อ:The Handmaiden ล้วงเล่ห์ลวงรัก 2016 พากย์ไทย ในเกาหลีช่วงทศวรรษ 1930 ซึ่งเป็นช่วงที่ญี่ปุ่นถูกยึดครอง ซุกฮี (คิม แท-รี) นักล้วงกระเป๋าสาวที่ถูกจ้างให้ทำหน้าที่เป็นสาวใช้ของ คุณหญิงฮิเดโกะ (คิมมินฮี) ผู้ลึกลับ แต่เมื่อความลับได้เปิดเผยเหมือนกลีบดอกไม้อันละเอียดอ่อนของดอกไม้ต้องห้าม ความสัมพันธ์ที่เปลี่ยนไปและความปรารถนาก็จุดประกายขึ้นในรูปแบบที่ไม่คาดคิด เพราะเมื่อคุณหญิงฮิเดโกะทายาทผู้มั่งคั่ง ที่อาศัยอยู่ภายใต้การปกครองอย่างเข้มงวดของลุงผู้โหดร้ายของเธอ แต่ในขณะที่สาวใช้เจาะลึกลงไปในบทบาทที่ได้รับมอบหมาย เธอก็เข้าไปพัวพันกับโลกแห่งการหลอกลวงที่ท้าทายความภักดีของเธอ และขู่ว่าจะเปิดเผยแผนการที่ถูกสร้างขึ้นมาอย่างพิถีพิถันของซุกฮี

“The Handmaiden” ของ Park Chan-Wook เป็นเรื่องราวความรัก การแก้แค้น และภาพยนตร์ไขปริศนาที่เกิดขึ้นในเกาหลีที่ถูกญี่ปุ่นยึดครองในช่วงทศวรรษ 1930 ภาพยนตร์เรื่องนี้สวยงามเย้ายวน ตรงไปตรงมาคือเรื่องเพศ บางครั้งก็มีความวิปริตและความรุนแรงอย่างน่ากลัว บางครั้งการดำรงอยู่ของภาพยนตร์เรื่องนี้ดูเหมือนจะอธิบายไม่ได้ แต่อย่างไรก็ตาม ชิ้นส่วนที่แตกต่างกันทั้งหมดนั้นถูกประกอบขึ้นด้วยความเอาใจใส่ และตัวละครก็ถูกเขียนและแสดงออกมาอย่างเฉียบแหลมทางจิตวิทยา จนคุณแทบไม่รู้สึกว่าผู้เขียนบทและผู้กำกับกำลังเอาอกเอาใจผู้ชมมากเกินไป นี่คือภาพยนตร์ที่สร้างโดยศิลปินที่อยู่ในช่วงรุ่งเรืองที่สุด ปาร์ค ผู้กำกับชาวเกาหลีใต้ที่เริ่มต้นอาชีพด้วยการเป็นนักวิจารณ์ มีภาพยนตร์แนวที่ยอดเยี่ยมหรือเกือบยอดเยี่ยมหลายเรื่อง เช่น Oldboy, Sympathy for Mr. Vengeance, Lady Vengeance และ Thirst แต่เรื่องนี้มีความซับซ้อนแต่ก็เรียบง่ายมาก จนรู้สึกเหมือนเป็นการสรุปผลงานของเขาจนถึงปัจจุบัน นอกจากนี้ยังเป็นตัวอย่างที่สร้างแรงบันดาลใจของการผสมผสานระหว่างตะวันออกและตะวันตกเช่นเดียวกับภาพยนตร์ที่มอบให้แก่เรา เทียบได้กับผลงานดัดแปลงของเชกสเปียร์ ดอสโตเยฟสกี และดาชีลล์ แฮมเมตต์ของอากิระ คูโรซาวา ในด้านความสามารถในการจมดิ่งลงไปในแหล่งที่มาที่ได้รับการยอมรับในขณะที่ยังคงมองเห็นโครงร่างได้ พล็อตเรื่องนี้ชวนให้นึกถึงภาพยนตร์ระทึกขวัญแนวโกธิกหลายเรื่อง (โดยเฉพาะเรื่อง Rebecca, Jane Eyre และ Gaslight) และยังมีภาพยนตร์แนวฟิล์มนัวร์อีกหลายเรื่องเช่นกัน ที่มาของ Park คือ Fingersmith ของ Sarah Waters ซึ่งเป็นนวนิยายปี 2002 ที่ดำเนินเรื่องในยุคของดิกเกนเซียนของอังกฤษ ซึ่งก่อนหน้านี้เคยสร้างเป็นมินิซีรีส์ของอังกฤษในปี 2005 ผลงานนี้ดูเหมือนว่าจะเป็นภาษาอังกฤษโดยเฉพาะ ภาษาเกาหลีโดยเฉพาะ และไม่ใช่โลกในอุดมคตินี้ เช่นเดียวกับผลงานที่ดีที่สุดของ Park นี่คือภาพยนตร์แนวเอ็กซ์เพรสชันนิสม์ที่บางครั้งก็เหนือจริงที่ล่องลอยไปตามขอบคมของความฝัน ทุกเฟรมเต็มไปด้วยชีวิตชีวา บางครั้งก็เต็มไปด้วยเลือด บทภาพยนตร์เล่าถึงหญิงสาวล้วงกระเป๋าที่มีชีวิตชีวาชื่อซูกิ ซึ่งจริงๆ แล้วชื่อทามาโกะ (รับบทโดยคิมแทรี) ซึ่งได้งานเป็นสาวใช้ในคฤหาสน์ของนักสะสมหนังสือชราผู้มั่งคั่ง (รับบทโดยอียองนยอ) คอยรับใช้เขาและเลดี้ฮิเดโกะ (รับบทโดยคิมมินฮี) หลานสาวของภรรยาผู้ล่วงลับของเขา เธอถูกดึงเข้าไปในแผนการโดยเคานต์ปลอมที่ต้องการแต่งงานกับหลานสาวและให้เธอเข้าสถานบำบัดจิตใจเพื่อที่เขาจะได้เรียกร้องทรัพย์สมบัติของเธอ นักสะสมหนังสือซึ่งเป็นที่ปรึกษาของเคานต์ปลอมก็มีแผนในใจเช่นเดียวกัน “พูดตรงๆ นะ ฉันไม่สนใจเรื่องเงินเท่าไหร่” คนนับเงินปลอมซึ่งเติบโตมากับชาวประมงเกาหลีแต่อ้างว่าเป็นคนญี่ปุ่นและเรียกตัวเองว่าฟูจิวาระ (ฮา จองวู) กล่าว “สิ่งที่ฉันต้องการคือ—จะพูดยังไงดี—วิธีการสั่งไวน์โดยไม่ดูราคา” แผนการนี้ซับซ้อนอย่างน่ากลัว แต่ยิ่งซับซ้อนมากขึ้นเมื่อซูกิ/ทามาโกะเริ่มตกหลุมรักเป้าหมายของเธอ ความสัมพันธ์ที่เบ่งบานของพวกเขาถูกสังเกตอย่างอ่อนโยน—ฉากเซ็กส์ที่ตรงไปตรงมาอย่างน่าตกใจถูกเลื่อนออกไปจนกระทั่งถึงช่วงที่ค่อนข้างลึกของภาพยนตร์ และมีหลายฉากที่พลิกผันจากการมองอย่างแนบเนียน คำพูดที่ได้ยิน และช่วงเวลาที่ผู้หญิงคนหนึ่งรีบเข้ามาปกป้องอีกฝ่าย คนนับเงินปลอมนั้นหล่อเหลาและบางครั้งก็ดูหล่อเหลา—ฮาดูเป็นกันเองในชุดทักซิโด้จนคุณนึกภาพเขาใส่ไปซูเปอร์มาร์เก็ตได้เลย—แต่เขาก็เป็นหมูที่ดูเหมือนจะสนุกกับความหมูของตัวเอง และเป้าหมายที่เขาหมายปองก็มองทะลุเขาไปในทันที เมื่อเขาเรียกเธอว่า “น่าหลงใหล” ในมื้อค่ำที่ตึงเครียด เธอตอบว่า “ผู้ชายใช้คำว่า ‘น่าหลงใหล’ เมื่อพวกเขาต้องการสัมผัสหน้าอกของผู้หญิง” เขาพูดตรงๆ ถึงความเย้ยหยันและการขาดความรักที่มีต่อเลดี้ ฮิเดโกะ หญิงสาวผู้เป็นเหมือนดอกไม้ที่ถูกเลี้ยงดูมาตั้งแต่เด็กโดยนักสะสมหนังสือที่แทบจะกลายเป็นนักโทษหลังจาก—หรือจะเรียกว่าโศกนาฏกรรมก็ได้ เพราะตอนนี้เรามาถึงจุดที่การบรรยายช่วงเวลาหรือฉากใดฉากหนึ่งจาก “The Handmaiden” อย่างละเอียดจะทำให้ผู้อ่านพลาดความสุขอย่างหนึ่งจากการชมภาพยนตร์ที่มีโครงเรื่องแน่นและดำเนินเรื่องอย่างวิจิตรงดงาม นั่นคือการไม่รู้เลยว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไป แต่กลับรู้สึกประหลาดใจและหลงใหลในจุดพลิกผันและการนำเสนอของภาพยนตร์อยู่เสมอ เรามาเริ่มกันที่ช่องโหว่อย่างคลุมเครือ: ไม่มีอะไรเป็นอย่างที่เห็นในภาพยนตร์เรื่องนี้ และสิ่งที่ไม่ใช่สิ่งที่เป็นก็ไม่ได้เป็นอย่างที่มันเป็นอยู่ดี ถ้าจะฟังดูมีเหตุผลบ้าง (และถ้าตอนนี้ยังไม่ใช่ เชื่อฉันเถอะ มันจะต้องเป็นอย่างนั้น) เรื่องราวส่วนใหญ่เกิดขึ้นในและรอบๆ คฤหาสน์ในชนบทของนักสะสมหนังสือ ซึ่งเป็นผลงานสร้างสรรค์ที่ยอดเยี่ยมที่ไม่ใช่แค่คฤหาสน์หลังใหญ่หลังหนึ่งในประวัติศาสตร์ภาพยนตร์เท่านั้น ซึ่งเทียบได้กับคฤหาสน์หลังนี้ในนิยายรักกอธิคสมัยใหม่เรื่อง “Crimson Peak” ในภาพยนตร์ล่าสุดเท่านั้น แต่ยังเป็นอุปมาอุปไมยในการจัดระเบียบภาพยนตร์ทั้งเรื่องอีกด้วย คฤหาสน์หลังนี้ดูเหมือนจะเปลี่ยนขนาดและรูปร่างขึ้นอยู่กับมุมมองของผู้เยี่ยมชม และเมื่อคุณเข้าไปข้างในแล้ว ภูมิศาสตร์ในตอนแรกก็ดูชัดเจนมากจนคุณสามารถวาดผังพื้นของพื้นที่ที่ใช้บ่อยที่สุดได้ แต่หลังจากดูฉากอื่นๆ อีกสองสามฉาก คุณก็รู้ว่าเห็นเพียงส่วนเล็กๆ ของบ้านเท่านั้น ไม่เพียงแต่มีห้องและปีกที่คุณไม่เคยเห็นเท่านั้น แต่ยังมีประตูและทางเดินลับที่ตัวละครบางตัวเท่านั้นที่รู้ ซึ่งนำไปสู่สถานที่ที่พวกเขาจะไปมีเซ็กส์ ก่อเหตุรุนแรง หรือแอบดูกันและกัน ไม่นาน หนังก็จะสอนให้คุณดู และคุณก็เริ่มถามคำถาม เช่น “คนๆ นี้หวังจะได้อะไรจากการแอบมาที่นี่ ทำอย่างนี้ ขโมยอย่างนั้น” และ “พวกเขาแอบดูอยู่จริงหรือ หรือคนที่ถูกแอบดูรู้ไหมว่ามีคนกำลังดูอยู่” และ “อารมณ์ที่ตัวละครนั้นแสดงออกนั้นเป็นเรื่องจริงหรือพวกเขากำลังแกล้งทำ หรือพวกเขาแสร้งทำเป็นว่ากำลังรู้สึกแบบนั้นจริงๆ” มีหลายช่วงเวลาที่สะเทือนใจไม่ใช่เพราะสิ่งที่ตัวละครตัวหนึ่งพูด แต่เป็นเพราะสีหน้าของตัวละครตัวอื่นๆ เมื่อพวกเขาได้ยินคำพูดเหล่านั้นและไตร่ตรองถึงความหมายที่แท้จริงหรือนึกภาพตาม ฉากที่สะดุดสายตาฉากหนึ่งคือฉากที่อ่านวรรณกรรมอีโรติกที่แปลกประหลาดจากห้องสมุดของนักสะสมหนังสือ ร่วมกับฉากเซ็กส์ที่แปลกประหลาดที่สุดฉากหนึ่งในภาพยนตร์กระแสหลัก แต่พลังที่น่าขนลุกส่วนใหญ่ของฉากนี้มาจากการสังเกตการแสดงออกที่จดจ่อของผู้ชายที่มารวมตัวกันเพื่อฟังนิยายที่เปิดเผยออกมาดังๆ ฉากที่ตัดสลับฉากกันซึ่งให้ความรู้สึกเหมือนเป็นเรื่องสั้นที่จบในตัวเองก็มีพลังไม่แพ้กัน แม้จะละเอียดอ่อนกว่ามากก็ตาม บทสนทนา เศษจดหมายที่ท่องออกมา หรือเรื่องแต่งกลายเป็นคำบรรยายโดยพฤตินัยที่วางทับภาพต่างๆ ซึ่งจัดวางอย่างยอดเยี่ยมสำหรับกรอบกว้างๆ โดย Chung Chung-hoon และมีดนตรีประกอบของ Cho Young-wuk ที่ซ้ำซากอย่างสะกดจิตแต่ก็เต็มไปด้วยความดราม่าอย่างสุดขีด ซึ่งจะยิ่งเพิ่มขึ้นเมื่อตัวละครประสบกับความทุกข์ ความปีติยินดี หรือความกลัว ความรู้สึกถึงเนื้อสัมผัสและสีสันของ Park ดูเหมือนจะเป็นสัญชาตญาณเหมือนกับจิตรกร แต่โครงสร้างการเล่าเรื่องของภาพยนตร์เรื่องนี้มีความเฉียบขาดพอๆ กับที่ Christopher Nolan เคยทำไว้ “The Handmaiden” ถูกแบ่งออกเป็นสามส่วนอย่างเรียบร้อย โดยแต่ละส่วนมีความยาวประมาณ 45 นาที โดยแต่ละส่วนจะเล่าเรื่องโดยตัวละครหลักที่แตกต่างกัน โดยมีการเล่าเรื่องสั้นๆ ในวงเล็บในแต่ละส่วนแบบตุ๊กตารัสเซีย เมื่อคุณค่อยๆ เข้าสู่ส่วนที่สามตรงกลาง คุณจะเริ่มเห็นช่วงเวลาและภาพต่างๆ ที่ถูกนำมาพิจารณาใหม่จากมุมที่ต่างกัน เห็นหรือได้ยินจากจุดที่มองเห็นได้ใหม่ หรือหยิบขึ้นมาดูเร็วขึ้นหรือช้าลงเล็กน้อย โดยเปลี่ยนความหมายหรือเปิดเผยข้อเท็จจริงที่เคยถูกปกปิดไว้ก่อนหน้านี้ ผลลัพธ์ที่ได้คือภาพยนตร์หายากที่สามารถแสดงได้ดีพอๆ กันด้วยภาพตัดแปะขนาดป้ายโฆษณาที่ประกอบด้วยภาพนิ่งที่เลือกมาแบบสุ่มและแผนภูมิลำดับเหตุการณ์ “แม้จะฟังเรื่องราวเดียวกัน แต่ผู้คนกลับจินตนาการไปคนละอย่าง” ตัวละครตัวหนึ่งเตือนเราอย่างลึกซึ้งถึงเนื้อหาในภาพยนตร์ จนทำให้บทพูดนั้นไม่ใช่การเปิดเผย แต่เป็นการยืนยันถึงสิ่งที่เรารู้สึกในไขสันหลังของเรา ดังที่คุณอาจทราบแล้วว่า “The Handmaiden” เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับการเล่าเรื่อง การเขียน การสร้างภาพ และความเอาใจใส่อย่างหมกมุ่นในรายละเอียดที่เชื่อมโยงศิลปินผู้ยิ่งใหญ่มากมายตลอดประวัติศาสตร์ โดยไม่คำนึงถึงสื่อ มุมมองโลก หรืออารมณ์ ภาพยนตร์เรื่องนี้เต็มไปด้วยการสื่อถึงการสร้างสรรค์งานศิลปะทั้งตามตัวอักษรและตามรูปธรรม ตั้งแต่ภาพระยะใกล้ที่น่ารักของหนังสือที่นักสะสมหนังสือสะสมไว้ ภาพวาดและภาพเขียนที่ทำโดยฮิเดโกะและการนับเลขปลอม (เดิมทีเขาได้รับการว่าจ้างให้เป็นครูสอนพิเศษให้เธอ) และภาพของประโยคลายมือที่ขีดเขียนลงบนตัวอักษรและม้วนกระดาษ ไปจนถึงภาพของเลือดที่หลั่งจากการมีเพศสัมพันธ์หรือการทำร้ายร่างกายที่บานสะพรั่งบนที่นอนและพื้นหิน ซึ่งสัมผัสได้ถึงดอกบัวที่ส่องประกายบนต้นไม้เหนือศีรษะของตัวละคร ภาพสีเขียวที่ปะทุขึ้นในช่วงการเปลี่ยนผ่านจากในอาคารสู่กลางแจ้ง ภาพระยะใกล้สุดๆ ของลูกตาของผู้ที่แอบดู และภาพของพระจันทร์เต็มดวงที่สว่างไสวจนดูเหมือนกำลังเผาไหม้เมฆจนเป็นรู