เสียง : ไทย

7.4

ดูหนัง Tar ทาร์ 2022 พากย์ไทย เต็มเรื่อง

เรื่องย่อ:Tar ทาร์ 2022 พากย์ไทย เรื่องราวของ ลิเดีย ทาร์ วาทยากรหญิงคนแรกของวงออร์เคสตราเบอร์ลิน ฟิลฮาร์โมนิก เธอเป็นผู้หญิงที่ประสบความสำเร็จอย่างสูงในวงการดนตรีคลาสสิก แต่เบื้องหลังความสำเร็จนั้น เธอต้องเผชิญกับแรงกดดันมากมาย ทั้งจากสังคมที่กีดกันผู้หญิงในวงการดนตรี และจากตัวเธอเองที่พยายามพิสูจน์ตัวเองอยู่ตลอดเวลาลิเดียเป็นนักดนตรีที่มีความสามารถล้นเหลือ เธอมีพรสวรรค์ในการถ่ายทอดอารมณ์ผ่านเสียงดนตรี แต่เธอก็เป็นคนที่มีอารมณ์รุนแรงและควบคุมตัวเองได้ยาก เธอมักจะมีปากเสียงกับสมาชิกในวงออร์เคสตรา และบางครั้งก็แสดงออกถึงความไม่พอใจต่อผู้ชมในคอนเสิร์ต ในช่วงที่ลิเดียกำลังเผชิญกับมรสุมชีวิต ทั้งจากอาการป่วยที่ทรมานเธอมานาน และจากความขัดแย้งภายในวงออร์เคสตรา เธอได้พบกับชายคนหนึ่งที่เข้ามาเปลี่ยนแปลงชีวิตของเธอ เขาช่วยให้เธอได้ค้นพบความแข็งแกร่งภายในตัวเอง และช่วยให้เธอก้าวข้ามอุปสรรคต่างๆ ไปได้

ตลอดทั้งภาพยนตร์เรื่องใหม่ซึ่งเขียนบทและกำกับโดย Todd Field ตัวละครหลักซึ่งเป็นคนที่มีการได้ยินที่ไวเป็นพิเศษและอาจจะออกเสียงได้ถูกต้อง มักจะถูกรบกวนจากกิจกรรมสำคัญของเธออยู่เสมอด้วยเสียงจากภายนอก เสียงเหล่านี้รวมถึงเสียงกริ่งประตูหรือบางอย่างที่คล้ายกับกริ่งประตูที่ดังกริ่ง ตัวละครหลักของเรา Lydia Tár แทบจะเล่นโน้ตสองโน้ตบนเปียโนของเธอซ้ำๆ หลังจากที่ถูกรบกวนจากเสียงเหล่านี้ เสียงเครื่องเมตรอนอมที่ดังกริ่ง เสียงคนทุบประตู และอื่นๆ และเสียงเหล่านี้ถูกถ่ายทอดผ่านการออกแบบเสียงที่มักจะแม่นยำอย่างน่าตกใจในทิศทางการวางของเสียง เราตกใจกับเสียงเหล่านี้ไม่ต่างจาก Lydia ฉันนึกถึงการบันทึกเสียงที่ทำขึ้นในช่วงทศวรรษ 1980 โดยกลุ่มดนตรีแนว Dadaist ที่เน้นแซมเปิลเป็นหลัก ซึ่งพวกเขาคร่ำครวญว่า “มีทางหนีจากเสียงรบกวนหรือไม่” ในโลกของเรา เช่นเดียวกับในโลกของภาพยนตร์เรื่องนี้ คำตอบคือ “ไม่” หรือบางทีก็ “ไม่ใช่ทั้งหมด” โลกของ Lydia Tár ซึ่งถูกเสกขึ้นด้วยความคล่องแคล่ว สง่างาม และความลึกลับที่เหลือเชื่อโดย Field ในภาพยนตร์เรื่องยาวเรื่องแรกของเขาในรอบ 16 ปี เป็นโลกที่พยายามหลบหนีที่แทบจะเป็นไปไม่ได้ผ่านดนตรี โดยเฉพาะอย่างยิ่งดนตรีคลาสสิก และโดยเฉพาะอย่างยิ่งดนตรีคลาสสิกที่มุ่งหวังถึงความยิ่งใหญ่ Lydia Tár ซึ่งเล่นด้วยความทุ่มเทอย่างดุเดือดและราบรื่นโดย Cate Blanchett เป็นหนึ่งในสิ่งมหัศจรรย์ของอาณาจักรคลาสสิก เธอเป็นนักเปียโนที่เชี่ยวชาญ นักดนตรีชาติพันธุ์วิทยาที่จริงจัง และนักประชาสัมพันธ์ที่มีจุดมุ่งหมาย เห็นได้ชัดว่าเธอเป็นสมาชิกของชมรม EGOT ซึ่งไม่ใช่ความสำเร็จทั่วไปสำหรับนักคลาสสิก และในฐานะวาทยกรที่เปลี่ยนแปลงได้ซึ่งกำลังจะจบการบันทึกวงจรซิมโฟนีของ Mahler Lydia ต้องหลีกหนีจากเสียงรบกวนเพื่อทำงานที่เธอเกือบจะทุ่มเทอย่างเต็มที่ เสียงปรบมือคือเสียงอะไร ในฉากเปิดของภาพยนตร์ Lydia ที่กำลังประหม่าเดินออกไปบนเวทีของห้องแสดงคอนเสิร์ตเพื่อแสดงความอาลัยอย่างสุดซึ้ง เธอไม่ได้ไปแสดงแต่มาให้สัมภาษณ์ในงานวัฒนธรรมที่จัดขึ้นเป็นประจำในศูนย์กลางเมืองใหญ่ๆ ผู้สัมภาษณ์ของเธอคือ Adam Gopnik นักเขียนของนิตยสาร New Yorker ซึ่งรับบทเป็นตัวเองในการแสดงที่อาจขาดความตระหนักรู้ในตนเอง แววตาของเขาขณะที่สัมภาษณ์ Lydia เป็นคนรู้ดีแต่ไม่มั่นใจในตัวเองและมีความหลงตัวเองอย่างลึกซึ้ง การอธิบายในที่นี้แสดงให้เห็นสถานะทางวัฒนธรรมของ Lydia ในรูปแบบหิน ดังนั้นผู้ชมจึงรอคอยที่จะชมภาพยนตร์ที่แสดงให้เห็นว่าไส้กรอกทำอย่างไร Lydia เป็นคนยุ่งมาก เธอมีผู้ช่วยที่เงียบขรึม เศร้าหมอง และมีประสิทธิภาพชื่อ Francesca (Noémie Merlant) ซึ่ง Lydia พูดถึงผู้ช่วยคนนี้ด้วยท่าทีไม่เป็นมิตรเท่ากับที่มนุษย์ส่วนใหญ่จะพูดกับ Siri หรือ Alexa ฟรานเชสก้าเฝ้าดูจากระยะไกลในขณะที่ลิเดียกำลังโต้เถียงอย่างเร่าร้อนและหยาบคายเกี่ยวกับวัฒนธรรมของอัตลักษณ์ในสัมมนาขั้นสูงของ Juilliard หลังจากนักเรียนคนหนึ่งของเธอประกาศด้วยความเย่อหยิ่งอย่างตรงไปตรงมาว่าในฐานะ BIPOC ที่เป็นเกย์ พวกเขาไม่สามารถอยู่กับบาคได้ เนื่องจากนักแต่งเพลงมีวิถีชีวิตแบบผู้ชายเป็นใหญ่ ขณะที่เธอกำลังเตรียมตัวออกจากนิวยอร์กเพื่อไปตั้งหลักที่เบอร์ลิน ซึ่งเธอจะบันทึกซิมโฟนีสุดท้ายในชุด Mahler ของเธอ ซิมโฟนีหมายเลข 5 เธอไปทานอาหารกลางวันกับเอลเลียต คาปลาน (มาร์ก สตรอง) วาทยากรเพื่อนร่วมวง ซึ่งนินทาเธอเหมือนคนธรรมดาแต่ก็อิจฉาเธออย่างเห็นได้ชัด เธอเล่าให้เขาฟังถึงแผนการของเธอสำหรับวงออร์เคสตราเบอร์ลิน รวมถึงการ “สับเปลี่ยน” เพื่อนร่วมงานที่อายุมากกว่าซึ่งหูของเขาไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป วาทยากรยังมีผู้ติดตาม หรืออาจมีมากกว่าหนึ่งคน เราเห็นด้านหลังศีรษะของใครบางคนระหว่างการสัมภาษณ์ Gopnik เราเห็นหน้าจอ iPhone ที่กำลังบันทึก Lydia และส่งข้อความเชิงเสียดสีไปยังใครบางคนในการโทร FaceTime เธอไม่ได้เป็นที่รักของทุกคนและเธอก็ไม่ได้น่ารักเป็นพิเศษ เมื่อกลับถึงบ้าน เธอตำหนิภรรยาของเธอ Sharon (Nina Hoss) ที่เปิดไฟไว้มากเกินไปในอพาร์ตเมนต์ที่ตกแต่งอย่างหรูหราในเบอร์ลิน Sharon กำลังอุดหนุนค่าไฟฟ้าหรือเปล่า มีธุระบางอย่างกับ Lydia ที่สะสมยาเม็ดที่ควรจะตกเป็นของ Sharon ทั้งคู่มีลูกสาวชื่อ Petra Lydia คอยเอาใจลูกสาวตัวน้อยตลอดเวลา และในช่วงท้ายของภาพยนตร์ ขณะที่โลกของ Lydia กำลังแตกสลาย Sharon (ซึ่งเป็นคอนเสิร์ตมาสเตอร์ของวงออเคสตราด้วย) ตั้งข้อสังเกตว่าความสัมพันธ์ระหว่าง Lydia กับ Petra เป็นความสัมพันธ์เดียวในชีวิตของเธอที่ไม่เกี่ยวข้องกับธุรกรรมใดๆ และในแง่หนึ่ง เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องจริง ในฐานะศิลปิน เธอเป็นผู้ซักถามตลอดเวลา นี่คือวิธีที่เธอใช้ทำสิ่งที่เธอคิดว่าเป็นเป้าหมายเดียวที่คุ้มค่า นั่นคือการรับใช้ผู้ประพันธ์เพลง เธอมีสุนทรียศาสตร์ที่ค่อนข้างจะอนุรักษ์นิยม ในขณะที่ Gopnik แนะนำเธอในฐานะผู้สนับสนุนนักแต่งเพลงหญิง รวมถึง Julia Wolfe เธอกลับดูถูกนักดนตรีชาวไอซ์แลนด์ Anna Thorvaldsdottir ว่าเป็นแค่คนชั่วที่แอบแฝงซึ่ง Lydia มองว่าเป็นความผิดทางศิลปะที่ร้ายแรงที่สุด นั่นคือเจตนาที่คลุมเครือ (นักดนตรีทั้งหมดที่กล่าวถึงในภาพยนตร์ ซึ่งมีอยู่มากมาย ล้วนเป็นของจริง นี่เป็นผลงานที่ค้นคว้ามาอย่างพิถีพิถันเหนือสิ่งอื่นใด) แต่ในฐานะบุคคล เธอเห็นแก่ตัวโดยธรรมชาติและไม่ลังเล เธอรับใช้ลีเดีย ทาร์ และลีเดียมีความต้องการมากมาย ในเบอร์ลิน เธอถูกข่าวการฆ่าตัวตายของอดีตลูกศิษย์ทำให้ตกใจ และในขณะที่เธอกำลังพยายามปกปิดเรื่องนี้ โดยลบอีเมลและกดดันให้ฟรานเชสก้าทำเช่นเดียวกัน ลีเดียกลับมุ่งเป้าไปที่โอลกา (โซฟี คาวเออร์) นักเล่นเชลโลสาวอนาคตไกลที่เล่นเกมกับสมาชิกวงออเคสตรารุ่นพี่เพื่อโปรโมตน้องใหม่ ซึ่งในฉากออดิชั่นเธอพยายามอย่างยิ่งที่จะถ่ายทอดว่าเธอเป็นนักเล่นเชลโลที่ยอดเยี่ยม แต่ถึงกระนั้น แววตาที่ลีเดียแสดงต่อโอลกาในมื้อเที่ยงแรกของพวกเขาแทบจะเป็นหมาป่าจริงๆ “TÁR” เป็นของหายากที่สุด: ผู้เข้าชิงรางวัลเกียรติยศซึ่งเป็นภาพยนตร์ศิลปะที่แท้จริง เรื่องราวคลี่คลายออกมาในลักษณะที่แยบยลและลึกลับบางครั้ง ฟิลด์ค่อนข้างห่างไกลจากความตรงไปตรงมาของภาพยนตร์เรื่องล่าสุดของเขาในปี 2549 เรื่อง “Little Children” บางฉากและบางฉากแสดงให้เห็นถึงความคล้ายคลึงในการจัดองค์ประกอบภาพกับสแตนลีย์ คูบริก (ซึ่งฟิลด์เคยทำงานให้ในฐานะนักแสดงในภาพยนตร์เรื่อง Eyes Wide Shut ปี 1999 ซึ่งเป็นผลงานชิ้นสุดท้ายของคูบริก) และทาร์คอฟสกี้ แต่ความสามารถเชิงรูปแบบที่แสดงออกมาในเรื่องนี้อยู่ในระดับที่เงียบกว่าภาพยนตร์เรื่องอื่นๆ ที่คล้ายกันหลายเรื่อง ซึ่งเรื่องนี้ก็เป็นจริงสำหรับการแสดงที่สมบูรณ์แบบเช่นกัน มีการเขียนไว้มากมายแล้วว่าเรื่องราวของภาพยนตร์เรื่องนี้ดึงเอาเรื่องราวที่เกิดขึ้นใหม่เกี่ยวกับพฤติกรรมการล่วงละเมิดและการเอารัดเอาเปรียบของผู้มีอิทธิพลในวงการศิลปะมาได้อย่างไร ความปรารถนาและความสำเร็จอันสูงส่งของลีเดีย ทาร์ถูกทำลายลงด้วยพฤติกรรมที่เป็นคนมีปัญหาของเธอหรือไม่ หรือว่าเธออยู่ในสถานะที่ถูกต้องในที่สุดกันแน่? ปรากฏว่าภาพยนตร์ของฟิลด์มีความสงสัยในวัฒนธรรมที่บุคคลอย่างทาร์ถือกำเนิดขึ้นเกือบเท่าๆ กับวัฒนธรรมร่วมสมัยที่พยายามจะหักล้างเธอ ท้ายที่สุดแล้ว “TÁR” ไม่ใช่คำวิพากษ์วิจารณ์หรือคำอุปมา แต่เป็นการซักถามเพื่อดึงดูดผู้ชมและบังคับให้ผู้ชมพิจารณาถึงตำแหน่งของตนเองในคำถามนี้