เสียง : ไทย

6

ดูหนัง Rebecca รีเบคกา 2020 พากย์ไทย เต็มเรื่อง

เรื่องย่อ:Rebecca รีเบคกา 2020 พากย์ไทย “เราไม่สามารถย้อนกลับไปได้อีกแล้ว นั่นคือสิ่งที่แน่นอน อดีตยังคงอยู่ใกล้เรา สิ่งที่เราพยายามลืมและทิ้งมันไว้ข้างหลังจะย้อนกลับมาอีกครั้ง และความรู้สึกหวาดกลัว ความไม่สงบที่แอบซ่อนอยู่ ซึ่งดิ้นรนในที่สุดเพื่อเผชิญกับความตื่นตระหนกที่ไร้เหตุผลซึ่งตอนนี้สงบลงแล้ว ขอบคุณพระเจ้า อาจกลายเป็นเพื่อนที่ยังมีชีวิตอยู่เหมือนอย่างที่เคยเกิดขึ้น” — Daphne Du Maurier, Rebecca นั่นคือแก่นของหนังสือของ Daphne Du Maurier หนังสือที่ไม่เคยเลิกพิมพ์เลย พูดถึงเสน่ห์ที่ข้ามรุ่น อดีตยังคงอยู่รอบตัวเรา ความทรงจำ “กระตุ้น” โลกอยู่ในสภาวะของ “ความไม่สงบที่แอบซ่อนอยู่” เต็มไปด้วยผีที่เรียกร้องจากคนเป็น คนตายที่เรียกร้องการแก้แค้นจากอีกฟากหนึ่งของหลุมศพ เมื่อผู้บรรยายที่ไม่เปิดเผยชื่อแต่งงานกับชายหม้าย Maxim de Winter เธอแทบไม่รู้จักเขาเลย หญิงสาวไร้เดียงสาคนนี้ถูกชายลึกลับผู้มีเสน่ห์ดึงดูดใจพาตัวไป เธอจึงกลับไปที่คฤหาสน์ของครอบครัว ซึ่งเป็นคฤหาสน์สไตล์โกธิกที่มีชื่อว่า “แมนเดอร์ลีย์” ที่นั่น เธอพบว่าตัวเองอยู่ในโลกที่ถูกครอบงำโดยนางเดอวินเทอร์ที่เสียชีวิตไปแล้ว หรือที่เรียกกันว่า “รีเบคก้า” ในตำนาน ซึ่งยังคงมีตัวตนอยู่จนถึงทุกวันนี้ ไม่ว่าจะเป็นบนหมอนที่มีอักษรย่อ แปรงผมที่แกะสลัก และความทรงจำของทุกคน ซึ่งทุกคนต่างก็เห็นพ้องต้องกันว่าเธอเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดเท่าที่เคยมีมา นางเดอวินเทอร์คนใหม่กลัวว่าเธอจะไม่มีวันเทียบเทียมได้ ความกลัวของเธอมีเหตุผล รีเบคก้าถูกดัดแปลงเป็นภาพยนตร์ (และวิทยุ และละครเวที) นับไม่ถ้วน โดยที่โด่งดังที่สุดคือเวอร์ชันปี 1940 ของอัลเฟรด ฮิตช์ค็อก นำแสดงโดยลอว์เรนซ์ โอลิเวียร์ รับบทแม็กซิม โจน ฟองเทน รับบทนางเดอวินเทอร์ และจูดิธ แอนเดอร์สัน รับบทนางแดนเวอร์ส (แม่บ้านที่ยังคงจงรักภักดีต่อรีเบคก้าที่เสียชีวิตไปแล้ว) อย่างไรก็ตาม Orson Welles เอาชนะทุกคนด้วยการดัดแปลงหนังสือขายดีเป็นละครวิทยุในปีที่หนังสือตีพิมพ์ เขาจึงได้นำนักแสดงประจำของ Mercury Theatre มาแสดงด้วย นอกเหนือจากการดัดแปลงเป็นละครโทรทัศน์ในอเมริกาแล้ว BBC ยังได้สร้างมินิซีรีส์ที่ยอดเยี่ยมอีกด้วย หนังสือเล่มนี้มีการเข้าถึงทั่วโลก มีภาพยนตร์บอลลีวูดสองสามเรื่องที่ได้รับแรงบันดาลใจจาก Rebecca เช่นกัน แม้ว่าฉันจะชอบเวอร์ชันปี 1940 มาก แต่ก็ไม่มีเหตุผลใดที่หนังสือเล่มนี้จะถูกพิจารณาว่าเด็ดขาดจนไม่มีใครกล้าแตะต้อง แต่การดัดแปลงใหม่สำหรับ Netflix ซึ่งกำกับโดย Ben Wheatley บทภาพยนตร์โดย Jane Goldman, Joe Shrapnel และ Anna Waterhouse เน้นย้ำจุดแข็งของเวอร์ชันปี 1940 และเน้นย้ำถึงข้อบกพร่องของตัวเองในแง่ของรูปแบบ บรรยากาศ และความเข้าใจโดยทั่วไปเกี่ยวกับเรื่องราวเอง นวนิยายเรื่องนี้เริ่มต้นด้วยความฝันด้วยประโยคเปิดเรื่องอันโด่งดังที่ว่า “เมื่อคืนฉันฝันว่าได้ไปที่ Manderley อีกครั้ง” การดัดแปลงนี้ยังคงโครงสร้างนั้นไว้ก่อนจะกระโดดไปที่มอนติคาร์โล ซึ่งหญิงสาวคนหนึ่ง (ลิลี่ เจมส์) ต้องทนทุกข์ทรมานภายใต้การควบคุมของนายจ้างของเธอ ซึ่งเป็นนักไต่เต้าทางสังคมที่แสนน่ากลัวที่ชื่อนางแวน ฮอปเปอร์ (แอน ดาวด์) แม้ว่าเรื่องราวจะเกิดขึ้นในปี 1935 อย่างชัดเจน แต่ภาวะเศรษฐกิจตกต่ำครั้งใหญ่ก็ยังไม่เกิดขึ้น นี่คือโลกของยุคแจ๊สที่ส่องประกายแวววาว เต็มไปด้วยแชมเปญและแสงสีทอง คนรวยสวมผ้าลินิน และมีเพลงแจ๊สจังหวะสวิงเป็นฉากหลัง เช้าวันหนึ่ง แม็กซิม เดอ วินเทอร์ (อาร์มี่ แฮมเมอร์) ผู้มีเสน่ห์เย้ายวนช่วยนางเอกของเราจากความอับอายในสังคม และหลงใหลในตัวเธอ จึงชวนเธอออกไปขับรถเล่น ข่าวซุบซิบกันว่าแม็กซิมยังคงโศกเศร้ากับการเสียชีวิตของรีเบกกา ภรรยาที่รักของเขา หลังจากมีความสัมพันธ์รักใคร่กันอย่างรวดเร็ว รวมทั้งมีเซ็กส์แบบเบาๆ บนชายหาด เขาก็ขอแต่งงานและพาเธอกลับไปที่แมนเดอร์ลีย์ คริสติน สก็อตต์ โธมัส คนที่สอง รับบทเป็นนางแดนเวอร์ส ดวงตาเย็นชาและมืดมนราวกับน้ำแข็งสีดำ เธอเลื่อนตัวข้ามห้องไปพบกับผู้หญิงคนใหม่ของบ้าน เธอจัดวางสไตล์ที่เหมาะสมสำหรับเนื้อหาที่เร่าร้อนนี้ ใบหน้าของเธอขาวผ่องและลิปสติกทำให้ปากของเธอมีรอยกรีดสีเข้ม เป็นเรื่องยากที่จะลบความทรงจำเกี่ยวกับการแสดงที่น่ากลัวและเร้าอารมณ์ของจูดิธ แอนเดอร์สัน (แม้จะใช้รหัสการผลิตแล้ว แต่ภาพยนตร์ปี 1940 ก็ระบุถึงความทุ่มเทของนางแดนเวอร์สที่มีต่อรีเบกกาได้ชัดเจนกว่าเวอร์ชันที่อัปเดตนี้) แต่ถึงกระนั้น เมื่อโธมัสมาถึง เธอทำให้ฉากมอนติคาร์โลดูเหมือนเป็นบทนำ ขณะที่นางเดอวินเทอร์คนใหม่เดินเตร่ไปทั่วบ้านใหม่ของเธอ เธอสังเกตเห็นตัวอักษร “R” อยู่ทุกที่ ทุกคนที่เธอพบ รวมถึงลูกพี่ลูกน้องของรีเบกกา (แซม ไรลีย์) ซึ่งถูกห้ามเข้าบ้านด้วยเหตุผลลึกลับ ยังคงถูกหลอกหลอนด้วยความทรงจำของเธอ นางเดอวินเทอร์หวาดกลัว “ผี” ตนนี้ อิจฉา สับสน และเจ็บปวดกับการเปลี่ยนแปลงของแม็กซิมจากเพลย์บอยโรแมนติกที่กลายเป็นหนุ่มร่าเริงกลายเป็นสาวหน้าเศร้าที่โกรธและเก็บซ่อนความลับเอาไว้ ลิลี่ เจมส์ทำให้บทบาทนี้ดูตรงไปตรงมามากขึ้นในช่วงครึ่งหลัง เมื่อตัวละครรับช่วงต่อสถานการณ์ แต่เธอกลับมีช่วงเวลาที่ยากลำบากในการโน้มน้าวเราในช่วงครึ่งแรกว่าเธออ่อนไหว ขี้ขลาด และตกอยู่ใต้อำนาจของอำนาจ เธอมั่นใจในตัวเองเกินไป ตรงไปตรงมาเกินไป ฟงแตนทำให้ชัดเจนว่านี่เป็นประสบการณ์ครั้งแรกของตัวละครกับผู้ชายในทุกแง่มุมของคำนี้ ความหึงหวงทางเพศเป็นส่วนสำคัญในหนังสือของดูมัวริเยร์: จะแย่แค่ไหนหากรู้ว่าตัวเองไม่ได้เปรียบผู้หญิงที่ตายไปแล้ว แม้แต่ฉากที่คุณนายเดอวินเทอร์คนใหม่พบชุดชั้นในสุดเซ็กซี่ของรีเบกกาที่ซ่อนอยู่ในลิ้นชักก็ไม่เพียงพอที่จะบอกถึงคุณภาพอันน่าสะพรึงกลัวของเรื่องราวนั้น รีเบกกาอยู่บนเตียงกับคู่บ่าวสาวหรือไม่ หัวเราะเยาะความไม่ชำนาญของเจ้าสาวใหม่ของแม็กซิม? มีฉากหลอนประสาทที่ได้ผลดีมากสองสามฉากที่นางเดอวินเทอร์คนใหม่ฝันร้าย มีเถาวัลย์พวยพุ่งออกมาจากพื้นห้องโถงใหญ่ ดูดเธอลงไปในอุ้งมือ หรือฉากหลอนประสาทที่ผู้เข้าร่วมงานเต้นรำแห่เข้ามาหาเธอพร้อมร้องตะโกนอย่างร่าเริงว่า “รีเบคก้า รีเบคก้า” นั่นแหละที่น่าจะใช่ มันคือจิตวิญญาณ ถ้าไม่มีมัน ก็แทบจะรับรู้ไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น การปฏิบัติต่อรีเบคก้าเหมือนละครโรแมนติก-เมโลดราม่าในยุคเก่าๆ ถือว่ายังห่างไกลจากความเป็นจริงอยู่มาก เพลงประกอบของคลินท์ แมนเซลล์ส่วนใหญ่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับสิ่งที่ปรากฏบนหน้าจอเลย (ฉันชอบผลงานของเขามาก่อน โดยเฉพาะเพลงประกอบเรื่อง “Moon” และ “Black Swan” ดังนั้นความผิดพลาดนี้จึงเป็นเรื่องผิดปกติ) เมื่อแม็กซิมเปิดใจเกี่ยวกับอดีตอันน่าเศร้าของเขาเป็นครั้งแรก ก็มีเสียงเปียโนและเครื่องสายบรรเลงเบาๆ ดังขึ้นใต้ฉากนั้น โดยไม่เกี่ยวข้องกับสิ่งที่กำลังพูดถึงเลย เพลงสร้างอารมณ์คิดถึงเล็กน้อย เศร้าเล็กน้อย เศร้าเล็กน้อย ฉากสำคัญนั้นควรจะไม่มีอะไร “เล็กน้อย” อาร์มี่ แฮมเมอร์เล่นได้มั่นคงในครึ่งแรก ซึ่งเขาต้องมีเสน่ห์ ร่ำรวยอย่างสบายๆ โรแมนติก แต่แล้วดูเหมือนจะจมดิ่งลงไปในทะเลในครึ่งหลัง ซึ่งเขาต้องเผชิญกับความสยองขวัญจากสถานการณ์จริงของการตายของรีเบคก้า ไม่มีใครเข้าใจอย่างแน่ชัดว่าพวกเขาควรเล่นอะไร ไม่มีความรู้สึกชัดเจนเพียงพอของการกดขี่ร่วมกัน ความปรารถนาที่ไม่อาจเอ่ยออกมา ความทรมานทางเพศ/จิตใจที่รุนแรงจนนำไปสู่ความบ้าคลั่ง โทมัสนำมันมา แต่เธอดูเหมือนว่าเธออยู่ในภาพยนตร์เรื่องอื่น เมื่อฉันสัมภาษณ์กีเยร์โม เดล โทโรบนเวทีที่เทศกาลเอเบิร์ต หลังจากการฉายภาพยนตร์เรื่อง “Crimson Peak” เขาพูดด้วยความหงุดหงิดว่าภาพยนตร์ของเขาถูกทำการตลาดในฐานะภาพยนตร์สยองขวัญ ซึ่งเป็นข้อผิดพลาดในหมวดหมู่ ซึ่งทำให้ผู้ชมสับสนและสงสัยว่าความสยองขวัญอยู่ที่ไหน “Crimson Peak” ได้รับแรงบันดาลใจบางส่วนมาจาก “Rebecca” หากคุณคุ้นเคยกับเรื่องราวนี้ คุณจะเข้าใจทันที เดล โทโรชี้แจงว่าภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่ใช่แนวสยองขวัญ แต่เป็นแนว “โรแมนติกแบบโกธิก” เขาย้ำถึงเรื่องนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขากล่าวถึงคุณสมบัติเฉพาะของโรแมนติกแบบโกธิก (ซึ่งเขาได้ถ่ายทอดออกมาทั้งหมดใน “Crimson Peak” ซึ่งเป็นภาพยนตร์ที่ฉันวิจารณ์ไว้สำหรับเว็บไซต์นี้) โรแมนติกแบบโกธิกไม่เป็นที่นิยมอีกต่อไปแล้ว จนผู้ชมอาจไม่รู้จักด้วยซ้ำว่าเป็นประเภทภาพยนตร์ประเภทหนึ่ง แต่ Jane Eyre, Wuthering Heights, Phantom of the Opera และ “Christable” ของ Coleridge ล้วนเข้าข่ายนี้ เช่นเดียวกับ Rebecca ซึ่งเป็นหนึ่งในภาพยนตร์แนวโรแมนติกแบบโกธิกที่โดดเด่น