เสียง : ไทย

7.9

ดูหนัง Perfect Days หยุดโลกเหงาไว้ตรงนี้ 2023 พากย์ไทย เต็มเรื่อง

เรื่องย่อ:Perfect Days หยุดโลกเหงาไว้ตรงนี้ 2023 พากย์ไทย วิม เวนเดอร์ส ผู้กำกับชาวเยอรมันวัย 78 ปี ผู้หลงใหลในญี่ปุ่นตลอดอาชีพการงานของเขาได้รับแรงบันดาลใจมาจากญี่ปุ่นเกือบเท่าๆ กับที่เขาได้รับจากสหรัฐอเมริกา ภาพยนตร์สารคดี 2 เรื่องของเขาในช่วงทศวรรษ 1980 ได้แก่ Tokyo-ga และ Notebook on Cities and Clothes ถ่ายทำที่นั่น และยังมีส่วนหนึ่งของบทประพันธ์เรื่อง “Until the End of the World” ที่เขาแต่งขึ้นในปี 1991 ซึ่งกล่าวถึงชีวิตบนโลก ปรัชญาเอเชียบางส่วนแสดงให้เห็นว่าญี่ปุ่นเป็นสถานที่ที่ผู้คนอาจแสวงหาความสงบ หรือใช้ชีวิตตามแนวคิดเรื่องความสงบสุข และสำหรับเวนเดอร์ส สไตล์กล้องที่ไร้ที่ติของผู้กำกับชาวญี่ปุ่น ยาสุจิโร โอซุ มักเป็นแบบอย่างเสมอ สำหรับภาพยนตร์เรื่อง “Perfect Days” เรื่องนี้ เวนเดอร์สถ่ายทอดชีวิตที่เป็นระเบียบ เคร่งครัด แต่อุดมไปด้วยวัฒนธรรมของชาวโตเกียววัยชราที่ทำงานด้านสุขาภิบาล โคจิ ยาคุโช นักแสดงชาวญี่ปุ่นผู้มีชื่อเสียง (“Shall We Dance?”) รับบทเป็นฮิรายามะ ผู้ทำความสะอาดห้องน้ำสาธารณะสุดหรูในย่านชิบูย่าอันทันสมัยของโตเกียว ชายหนุ่มรูปร่างเพรียวบางที่มีผมสีเกลือและพริกไทย และมีกิริยามารยาทที่อ่อนโยนซึ่งทำให้เราสามารถมองเห็นถึงเสน่ห์อันทรงพลังที่ถูกปกปิดไว้ภายใต้ความดื้อรั้น เขาตื่นนอนทุกเช้าในอพาร์ตเมนต์เล็กๆ ของเขาและขับรถตู้เข้าเมืองพร้อมกับเปิดเทปคาสเซ็ตที่คัดสรรมาเป็นพิเศษของเขาในเครื่องเสียงรถยนต์ เพลงที่เล่น ได้แก่ เพลง “The House of the Rising Sun” ของวง The Animals; “Pale Blue Eyes” ของวง The Velvet Underground และ “Sunny Afternoon” ของวง The Kinks วง The Kinks มีบทบาทสำคัญในผลงานภาพยนตร์ของเวนเดอร์ส ในภาพยนตร์เรื่อง “The American Friend” ซึ่งเป็นภาพยนตร์คลาสสิกของเขา บรูโน กานซ์ ผู้ทำกรอบรูปผู้สิ้นหวังร้องเพลง “Too Much on My Mind” ของวงอย่างแผ่วเบาในห้องทำงานของเขาในช่วงวันที่เขาไม่สมบูรณ์แบบ และแน่นอนว่า ลู รีด หัวหน้าวง Velvet Underground ก็มีเพลงอีกเพลงในซาวด์แทร็กนี้ (ลองเดาดูสิ) และปรากฏในผลงานอันยิ่งใหญ่ของเวนเดอร์สเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างประเทศหลังสงครามเย็นเรื่อง “Faraway So Close!” ซึ่งมีมิคาอิล กอร์บาชอฟมาแสดงรับเชิญด้วย ฮิรายามะดูมีความสุขที่ได้อยู่ในช่วงเวลานี้ของชีวิตเพียงลำพังในรถ มองดูพระอาทิตย์ขึ้น พลางฟังเพลงไปด้วย ฮิรายามะดูมีความสุขที่ได้อยู่ในช่วงเวลานี้ของชีวิต และแม้ว่านี่จะเป็นชีวิตที่โดดเดี่ยวเป็นส่วนใหญ่ แต่ก็มีบางอย่างในรายละเอียดที่สื่อถึงความปรารถนาที่ผู้ชายต้องการโดยเฉพาะ นั่นคือความปรารถนาที่จะอยู่โดดเดี่ยวอย่างมี “ความหมาย” ซึ่งมาคู่กับความปรารถนาที่จะปล่อยให้โลกนี้ดำเนินไปเองหลังจากอายุมากขึ้น ฮิรายามะฟังแต่เพลงจากเทปคาสเซ็ตเท่านั้น ในลักษณะที่แสดงออกถึงความรู้สึกมากขึ้น ดูเหมือนจะเป็นสัญลักษณ์ของการหลงใหลในความเป็นฮิปสเตอร์ที่แทบจะทนไม่ได้ (และนี่เป็นสิ่งที่ภาพยนตร์เรื่องนี้หยิบยกมาพูดถึง) แต่กับฮิรายามะ คุณจะสัมผัสได้ถึงบรรยากาศของ “ทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ในที่ที่เหมาะสม” มากขึ้น ไม่มีอะไรเกิดขึ้นมากนัก มีความสวยงามมากมายในโลกของฮิรายามะ รวมถึงสวนสาธารณะที่มีห้องน้ำดีไซเนอร์ตั้งอยู่ และบาร์-ร้านอาหารเล็กๆ มืดๆ กับเจ้าของร้านที่เป็นผู้หญิงเงียบๆ ซึ่งฮิรายามะมีความสัมพันธ์ที่ไม่ค่อยดีนัก ตอนกลางคืน พระเอกของเราอ่านหนังสือ และเมื่อเขาฝัน เขาจะฝันเป็นภาพขาวดำในลำดับเหตุการณ์ที่สร้างสรรค์ร่วมกับ Donata ภรรยาของ Wenders ซึ่งเป็นช่างภาพ นักวิจารณ์บางคนมองว่าการที่ Wenders เล่าเรื่องราวชีวิตของผู้ชายคนหนึ่งที่ทำงานทำความสะอาดห้องน้ำเพื่อหาเลี้ยงชีพอย่างสะอาดหมดจดนั้นค่อนข้างเลี่ยงประเด็น จริงอยู่ที่ Wenders ใช้แนวทางที่ค่อนข้างเรียบง่ายในการทำงานด้านสุขอนามัย ซึ่งในระดับหนึ่งก็สะท้อนให้เห็นข้อเท็จจริงที่ว่างานติดตั้งเหล่านี้แทบจะเป็นงานศิลปะ แต่ถึงกระนั้นก็ตาม… ไม่ได้จะหยาบคายหรือดูถูกดูแคลนเกินไป แต่ฉันคิดว่าเมื่อเทียบกับ “Kings of the Road” แล้ว ฉันไม่คิดว่า Wenders จะต้องรับผิดชอบอะไรในเรื่องนี้ (ในภาพยนตร์ช่วงปลายยุค 70 เรื่องนี้ ตัวละครหลักกำลังถ่ายอุจจาระบนชายหาดบนหน้าจอ ฉากต่างๆ ถูกถ่ายทอดออกมาอย่างเป็นธรรมชาติและไม่ใส่ใจในภาพระยะไกล อย่างไรก็ตาม ผู้แสดงความคิดเห็นคนหนึ่งในบทวิจารณ์ของโรเจอร์กล่าวว่าฉากดังกล่าวนั้น “แย่มาก” ไม่ว่าคุณจะทำหรือไม่ทำก็แย่ ฉันเดาเอา) แต่เหนือสิ่งอื่นใดที่เขาไม่ได้แสดงออกมา มีนักวิจารณ์บางคนที่ฉันพบซึ่งไม่สามารถยอมรับทัศนคติที่เกิดขึ้นพร้อมกันของฮิรายามะและตัวภาพยนตร์เองได้ ซึ่งฉันถือว่า “การยอมรับคือกุญแจสำคัญ” สำหรับบางคน ความแตกต่างระหว่างการยอมรับกับความพอใจไม่มีอยู่จริง และฉันเข้าใจเรื่องนั้น อย่างไรก็ตาม ฉันรู้สึกประทับใจกับภาพยนตร์เรื่องนี้และความสงบที่ตัวเอกของเรื่องแสวงหาและมักพบอยู่เสมอ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ภาพยนตร์เรื่องนี้ก็มีปริศนา และความลึกลับเหล่านี้ทำให้มองไปยังอีกด้านหนึ่งของชีวิต ซึ่งไม่สงบสุขนัก ความอดทนและความอดกลั้นที่ฮิรายามะแสดงให้เพื่อนร่วมงานที่เป็นพวกชอบกินซุปอย่างทาคาชิ (โทคิโอะ เอโมโตะ) เห็นนั้นสุดโต่งจนแทบจะถึงขั้นยอมเสียสละตนเอง เมื่อหลานสาววัยรุ่นของฮิรายามะโผล่มาที่หน้าประตูบ้านของเขา เราก็รับรู้ถึงความไม่สบายใจในครอบครัว เด็กสาวอยากรู้เกี่ยวกับวิถีชีวิตของลุงของเธอเล็กน้อย และหยิบยืมหนังสือของเขามาเล่มหนึ่ง ซึ่งเป็นเรื่องสั้นของแพทริเซีย ไฮสมิธ หลังจากนั้นไม่นาน นิโกะ เด็กสาวก็บอกกับฮิรายามะว่าเธอชื่นชอบเรื่อง “เต่าทะเล” เป็นพิเศษ หนังไม่ได้เปิดเผยเรื่องนี้ แต่เรื่องราวนั้นเป็นเรื่องเกี่ยวกับเด็กที่แม่ต้มเต่า (ซึ่งถูกนำกลับมาบ้านเพื่อกิน) เด็กจึงแก้แค้นด้วยการแทงแม่ของตัวเองจนตาย