เสียง : ไทย

5.4

ดูหนัง Complete Unknown 2016 พากย์ไทย เต็มเรื่อง

เรื่องย่อ:Complete Unknown 2016 พากย์ไทย “Complete Unknown” มีฉากเปิดเรื่องสุดเร้าใจ หญิงสาวสองคนซึ่งใบหน้าของพวกเธอถูกทำให้เย้ายวนจนแทบจะหลุดออกจากเฟรมเป็นส่วนใหญ่ พูดคุยถึงการจัดที่อยู่อาศัยใหม่สำหรับผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งกลับมาจากที่ไกลแสนไกล ในสถานที่แปลกใหม่ที่เธอเล่าว่าเธอทำงานร่วมกับ “นักพฤกษศาสตร์ที่น่าอัศจรรย์” ผู้หญิงคนนั้นซึ่งเห็นได้จากด้านข้างนั้นจำเธอได้ว่าเป็นเรเชล ไวซ์ พยาบาลโรงพยาบาลที่เห็นอกเห็นใจและมีความสามารถซึ่งเห็นได้ในภาพสองสามภาพถัดมาก็เช่นกัน ผู้ช่วยนักมายากลที่ทำงานในไนท์คลับแห่งหนึ่งของจีนก็เช่นกันในภาพสองสามภาพถัดมาก็เช่นกัน ผู้หญิงแต่งตัวเคร่งขรึมนั่งอยู่ในรถที่จอดอยู่หน้าบ้านชานเมือง มองดูผู้หญิงสูงอายุคนหนึ่งขับรถออกจากทางเข้าบ้านและออกจากบ้านไป ผู้หญิงคนนี้มีอาชีพการงานมากมายหรือเปล่า นี่เป็นโคลนใช่ไหม? ต่อไปเราอยู่ในสำนักงานในนิวยอร์กและตัวละครทอม (ไมเคิล แชนนอน) และไคลด์ (ไมเคิล เชอร์นัส) กำลังพูดคุยกันถึงเรื่องสำคัญบางอย่าง ทอมกำลังร่างคำสั่งเสริมสำหรับกฎหมายที่เสนอ และกังวลเกี่ยวกับ “แนวโน้มการเลี้ยงสัตว์ในฤดูใบไม้ร่วง” และเนื่องจากเขาคือไมเคิล แชนนอน ความกังวลของเขาจึงรุนแรงมาก ในเวลาสั้นๆ ตัวละครของไวซ์ถูกพบเห็นกำลังค้นคว้าออนไลน์เกี่ยวกับไคลด์ผู้มีผมสีทราย เคราแพะ และอ้วนเล็กน้อย และแทรกซึมตัวเองเข้าไปหาความสนใจของเขาด้วยการพบกันที่โรงอาหารของสำนักงานไคลด์ซึ่งเห็นได้ชัดว่าออกแบบมาให้น่ารัก ผู้ชมจะมีคำถามมากขึ้นตอนนี้: ไวซ์เป็นคนที่มีส่วนร่วมในการจารกรรมองค์กรหรือไม่ ดังนั้นเธอจึงมีบุคลิกทั้งหมด คำตอบจะไม่ยาวเกินไป และโดยไม่เปิดเผยมากเกินไป “Complete Unknown” เปิดเผยออกมาเป็นละครห้องมากกว่าจะเป็นหนังระทึกขวัญ ภาพยนตร์เรื่องนี้เขียนบทและกำกับโดย Joshua Marston ซึ่งทำงานในวงการโทรทัศน์มากมายในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา แต่เส้นทางอาชีพนักแสดงของเขานั้นโดดเด่นเฉพาะตัว โดยภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นภาพยนตร์ยาวเรื่องแรกของผู้กำกับชาวแคลิฟอร์เนียที่เขียนเป็นภาษาอังกฤษ Maria Full of Grace เป็นภาพยนตร์เปิดตัวในปี 2004 ซึ่งส่วนใหญ่เขียนเป็นภาษาสเปน ส่วน The Forgiveness of Blood ในปี 2011 ซึ่งเป็นภาพยนตร์ที่โดดเด่นแต่ไม่ค่อยมีใครรู้จักนั้นถ่ายทำและถ่ายทำในแอลเบเนีย สภาพแวดล้อมของ Complete Unknown มีแนวโน้มไปในทางสากล Ramina (รับบทโดย Azita Ghanizada) ภรรยาของ Tom เป็นคนเปอร์เซียและสอนภาษาเปอร์เซียให้กับ Tom อย่างไม่เป็นทางการ ทุกคนในกลุ่มของ Tom ล้วนเดินทางบ่อย รวมถึง Alice ที่มางานวันเกิดของ Tom ในฐานะคู่เดทแบบเพลโตของ Clyde บุคลิกใหม่ของ Weisz ที่อ้างว่าเพิ่งมาจากแทสเมเนีย ซึ่งเธอทำงานร่วมกับคางคกสายพันธุ์ใหม่ที่เพิ่งค้นพบ อย่างไรก็ตาม ทอมจำใครบางคนที่แตกต่างจากอลิซโดยสิ้นเชิง ในบางจุด ตัวละครที่ไวซ์เล่นทำให้ฉันนึกถึงอลิซในเวอร์ชันที่ไม่ทำให้ใครผิดหวัง เธอเป็นนักเต้นเปลื้องผ้าที่เปลี่ยนบุคลิกจากเรื่อง Closer ของไมค์ นิโคลส์ในปี 2004 ซึ่งแพทริก มาร์เบอร์ดัดแปลงมาจากบทละครของเขา เมื่อทอมและ “อลิซ” แยกตัวออกจากวงสังคมของทอมเพื่อจัดการเรื่องต่างๆ ตัวละครของไวซ์ก็อธิบายกับทอมว่าการเปลี่ยนแปลงของเธอจากคนหนึ่งไปสู่อีกคนหนึ่งทำให้เธอเป็นอิสระ “ฉันสามารถเป็นใครก็ได้ที่ฉันต้องการ” การพบกันโดยบังเอิญบนถนนกับหญิงชราคนหนึ่งที่จูงสุนัขของเธอ (แคธี่ เบตส์) จบลงด้วยอุบัติเหตุที่ทำให้ทอมและอลิซต้องพาหญิงชราคนนั้นกลับบ้าน ซึ่งที่นั่นพวกเขาได้พบกับสามีของเธอ (แดนนี่ โกลเวอร์) ที่นั่น “อลิซ” ให้บทเรียนแก่ทอมในการเลียนแบบโดยให้เขาเป็นหมอนวดกระดูกให้กับคู่รัก และเขาวินิจฉัยตัวละครของเบตส์ได้อย่างน่าเชื่อถือในฉากที่ทั้งระทึกขวัญและตลกขบขัน ซึ่งถูกถ่ายทอดออกมาอย่างสวยงามโดยนักแสดงผู้เชี่ยวชาญทั้งสี่คนบทภาพยนตร์ของมาร์สตันซึ่งเขียนร่วมกับจูเลียน เชพเพิร์ดนั้นเฉียบคมและมีการพลิกผันที่น่าสนใจมากมาย สไตล์การกำกับของเขาในเรื่องนี้ชวนให้ติดตาม การถ่ายทำในจอไวด์สกรีน เขามักจะโฟกัสที่ตื้นจนดูอึดอัด และมักจะวางจุดที่น่าสนใจที่สำคัญไว้ใกล้ขอบเฟรม นี่เป็นกลยุทธ์ที่ดีในการทำให้ผู้ชมไม่สมดุลเล็กน้อย และเฟรมที่กระชับยังมีประโยชน์เพิ่มเติมในการปิดบังงบประมาณที่จำกัด แม้ว่าจะพูดตามจริงแล้ว ฉันสังเกตเห็นเมื่อสุนัขโกลเด้นรีทรีฟเวอร์ที่ตัวละครของเบตส์กำลังเดินหายไปทันทีที่เบตส์ ไวซ์ และแชนนอนเข้าไปในอาคารอพาร์ตเมนต์ของตัวละครของเบตส์ หนังเรื่องนี้ทำได้ค่อนข้างดีในการนำเสนออัตลักษณ์และความเป็นตัวเองในสังคมที่ค่อยๆ ห่างเหินกันมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อทุกอย่างโปร่งใสมากขึ้น แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง หนังกลับไม่สามารถสร้างความพึงพอใจได้ทั้งหมด และแม้ว่าฉากเปิดเรื่องจะน่าสะพรึงกลัวแค่ไหน แต่ฉากสุดท้ายของหนังกลับเป็นฉากห่วยๆ ที่น่ากังวล มันแทบจะเป็นการจำลองฉากสุดท้ายของ “Closer” ที่กล่าวถึงข้างต้น (โดยไม่คำนึงถึงค่าสี) ซึ่งไม่ได้หมายความว่ามาร์สตันเป็นคนยกฉากนั้นขึ้นมา เพราะเท่าที่ฉันรู้ เขาไม่เคยดูหนังเรื่องนี้ด้วยซ้ำ เป็นไปได้มากกว่าว่าการสังเกตที่เป็นแรงบันดาลใจให้เกิดฉากนั้นเหมือนกันทุกประการ ซึ่งทำให้ฉันตั้งคำถามถึงคุณค่าสูงสุดของความรู้สึกนั้น