ขอพระเจ้าอวยพร พอล เวอร์โฮเวน ผู้ปลุกปั่นตั้งเป้าในปีนี้ด้วยภาพคาทอลิกคลาสสิก ล้มล้างและท้าทายโครงสร้างของศาสนาใน “เบเนเด็ตต้า” อันกล้าหาญของเขา ซึ่งปัจจุบันเปิดฉายในจำนวนจำกัดหลังเทศกาลที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง การแสดงศาสนาทางเพศอย่างชัดเจนของ Verhoeven เป็นการยั่วยุตื้นๆ หรือการวิเคราะห์เชิงลึกว่าอคติทางเพศโดยนัยภายในสถาบันแห่งศรัทธานำไปสู่ความรุนแรงและการละเมิดได้อย่างไร ฉันไม่แน่ใจจริงๆ มีหลายครั้งที่ Verhoeven ใส่ไอเดียมากมายลงในบทภาพยนตร์ที่มีผู้ชมหนาแน่นจนเริ่มรู้สึกว่าไม่มีสมาธิ เหมือนเป็นเรื่องตลกเรื่อง “Aristocrats” ในตำนานในเวอร์ชันดราม่า และยังมีหลายครั้งที่รู้สึกเหมือนเป็นจุดสุดยอดในอาชีพของเขา ภาพยนตร์ที่เขาตั้งใจจะสร้างโดยหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะกลั่นกรองเรื่องเพศ การคอร์รัปชัน ระบบที่พังทลาย และความยั่วยุให้กลายเป็นเรื่องราวที่น่าสนใจเรื่องหนึ่ง ฉันไม่แน่ใจว่ามันใช้งานได้ทั้งหมด แต่มีหลายอย่างที่ต้องพิจารณาและแกะออก และค่อนข้างสนุกที่ไม่อาจเพิกเฉยได้ Paul Verhoeven ไม่ได้สร้างภาพยนตร์ที่สามารถละทิ้งได้ง่าย Benedetta Carlini เป็นแม่ชีตัวจริงในช่วงต้นศตวรรษที่ 17 ใน Pescia หมู่บ้านเล็กๆ ทางตอนเหนือของอิตาลี มีรายงานว่าเธอมีความสัมพันธ์กับแม่ชีคนหนึ่งของเธอในขณะที่เธอเป็นเจ้าอาวาสของคอนแวนต์แห่งพระมารดาแห่งพระเจ้า และเธอถูกปลดจากยศและถูกจำคุกเมื่อพระสันตะปาปาทราบเรื่องนี้ เธอยังรายงานว่ามีนิมิตและยังได้รับตราบาปอีกด้วย ในปี 1619 เธออ้างว่าพระเยซูเสด็จมาเยี่ยมเอง ซึ่งบอกเบเนเดตตาว่าเธอจะแต่งงานกับพระองค์ ผู้คนเริ่มตั้งคำถามกับคำประกาศของเบเนเดตตา และการสืบสวนที่ตามมาเผยให้เห็นถึงความสัมพันธ์ต้องห้าม คงจะเป็นการกล่าวน้อยไปหากจะกล่าวว่า Verhoeven ดัดแปลงเรื่องราวที่ไม่ธรรมดานี้ ซึ่งครั้งหนึ่งเคยเล่าไว้ในหนังสือของจูดิธ ซี. บราวน์ชื่อ Immodest Acts: The Life of a Lesbian Nun ในยุคเรอเนซองส์ของอิตาลี ในแบบที่เขาทำได้เท่านั้น เขาทำให้ความหลงใหลในร่างกายและการทำงานของมันปรากฏชัดตั้งแต่เนิ่นๆ เมื่อตัวละครทั้งสองมีช่วงเวลาโรแมนติกหลังจากถ่ายอุจจาระติดกัน จริงๆ แล้วมันยังเร็วกว่านั้นด้วยซ้ำเมื่อนกขี้เข้าตาผู้ชาย และการแสดงบนเวทีก็มีผู้ชายคนหนึ่งจุดผายลม และยังรู้สึกเหมือนไม่มีใครควรเขียนทั้งหมดนี้เป็นเพียงความสนุกสนานของ Verhoeven มีอะไรมากกว่านั้น ท้ายที่สุดแล้ว ดังที่เบเนเดตต้าเคยกล่าวไว้ว่า “ศัตรูที่เลวร้ายที่สุดของคุณคือร่างกายของคุณ” นี่คือโลกที่ร่างกายของผู้หญิงถูกมองว่าเป็นบาปโดยธรรมชาติในทุกความต้องการและหน้าที่ของมัน Verhoeven พยายามสำรวจสิ่งนั้น โดยวางร่างกายนั้นไว้อย่างเต็มรูปแบบและโน้มตัวไปสู่ความต้องการทางกามารมณ์ซึ่งถูกกรองผ่านการยึดถือทางศาสนา เวอร์จินี เอฟิราไม่เกรงกลัวใครเหมือนเบเนเดตต้า ซึ่งได้รับการแนะนำให้รู้จักเป็นครั้งแรกในฐานะเด็กผู้หญิง โดยพื้นฐานแล้วถูกขายให้กับคอนแวนต์ที่ดำเนินการโดยบาทหลวงที่รับบทโดย ชาร์ล็อตต์ แรมปลิง ผู้ยิ่งใหญ่ แม้ตอนเด็กๆ ร่างกายของเธอยังเป็นทรัพย์สิน ต่อรองราคาเข้าคอนแวนต์ได้ในราคาที่เหมาะสม “เบเนเด็ตต้า” จากนั้นก้าวไปข้างหน้า 18 ปีเมื่อตัวละครชื่อเรื่องเริ่มเห็นนิมิตของพระเยซู การสำแดงเหล่านี้ของพระคริสต์มีจริงหรือเป็นส่วนหนึ่งของการกระทำหรือไม่? คำถามเกี่ยวกับแรงจูงใจของ Benedetta ลอยอยู่ในอากาศของทั้งเรื่องเกือบจะเหมือนกับเป็นปริศนา แต่ Verhoeven อย่างน้อยสำหรับผู้ชมรายนี้ ดูเหมือนสนใจสิ่งที่พวกเขาเปิดเผยเกี่ยวกับโลกรอบตัวเธอมากกว่าประเด็นเรื่องศรัทธาของเธอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งผลกระทบที่แรงจูงใจเหล่านั้นส่งผลต่อ คอนแวนต์และผู้ชายเลวทรามเช่น The Nuncio รับบทโดยแลมเบิร์ต วิลสันผู้เยาะเย้ย แน่นอนว่าปัญหาเรื่องศรัทธานั้นขัดแย้งกับปัญหาเรื่องกามารมณ์หลังจากการมาถึงของบาร์โทโลเมีย (ดาฟนี ปาตาเกีย) หญิงสาวที่หนีจากครอบครัวที่ทารุณกรรมของเธอ เธอมีความเป็นทางโลกมากกว่าหญิงสาวที่เติบโตมาในคอนแวนต์ เธอกลายเป็นเป้าหมายของความปรารถนาสำหรับเบเนเด็ตต้า ผู้ต้องเลือกระหว่างตัณหากับอาชีพของเธอ อีกครั้งที่ Verhoeven เล่นกับความสุดขั้วทางกายภาพในฉากต่างๆ เช่นฉากที่ Benedetta บังคับให้ Bartolomea เอามือของเธอในน้ำเดือดหรือฉากที่เกี่ยวข้องกับวัตถุแห่งความสุขที่มีรูปร่างจากรูปปั้นของพระแม่มารี แน่นอนว่าหนึ่งในท่าทางขี้เล่นของ Verhoeven Benedetta พูดชื่อของพระเยซูหลังจากการถึงจุดสุดยอดครั้งแรกของเธอ ตัวละครกล่าวว่า “ความทุกข์เป็นวิธีเดียวที่จะรู้จักพระคริสต์” Verhoeven อาจตั้งคำถามกับข้อความนั้น หลังจากที่ความสัมพันธ์ทางเพศพัฒนาขึ้นและสิ่งต่างๆ เริ่มตกนรกทั้งในและรอบๆ คอนแวนต์ มีดาวหางและโรคระบาด กลายเป็นภาพยนตร์หลายเรื่อง “Benedetta” อาจเริ่มรู้สึกไม่มีรูปร่างเล็กน้อย ฉันเริ่มสงสัยว่ามันไม่ได้หมายความว่าจะต้องจริงจังน้อยกว่าที่ฉันเคยทำในตอนแรกหรือไม่ เป็นไปได้ไหมที่ Verhoeven เป็นเพียงนักแสดงที่วิ่งออกมาจากโครงกระดูกแห่งศรัทธาของเขาบนเวทีนั้น โดยส่องผายลมไปในทิศทางของพวกเขา? พื้นที่สีเทาระหว่างแคมป์และการวิจารณ์นั้นอาจเป็นเรื่องยากที่จะนำทาง และฉันไม่แน่ใจว่า “Benedetta” จะทำเช่นนั้นได้เช่นเดียวกับผลงานของ Verhoeven ในอดีตบางชิ้น สิ่งหนึ่งที่ฉันรู้—ขอให้พระเจ้าคุ้มครองคนเช่นเขาที่เต็มใจจะลอง