เสียง : ไทย

3.8

ดูหนัง Batman and Robin แบทแมน & โรบิน 1997 พากย์ไทย เต็มเรื่อง

เรื่องย่อ:Batman and Robin แบทแมน & โรบิน 1997 พากย์ไทย เนื่องจากผมรักโลกของแบทแมน ผมจึงไปดูหนังเรื่อง “Batman & Robin” ของโจเอล ชูมัคเกอร์ด้วยความตื่นเต้น ผมตื่นเต้นกับหอคอยสไตล์โกธิกของเมืองก็อตแธมอีกครั้ง ผมนึกขึ้นได้ว่าแบทโมบิลนั้นเจ๋งแค่ไหน (แบทแมนมีรุ่นใหม่แล้ว) และผมก็ยิ้มให้กับความหลงใหลที่แบทแมนและโรบินสวมชุดของพวกเขา โดยสวมชุดหนังสีดำเงาและรัดเข็มขัด หัวเข็มขัด โล่ ตะขอ รอก ฯลฯ ไว้มากมาย (ของพวกนั้นหนักแค่ไหนกันนะ แล้วพวกเขาจะวิ่งยังไงเมื่อสวมมันอยู่) แต่ความสุขของผมเริ่มจางหายไปเมื่อผ่านไปประมาณ 30 นาที เมื่อเห็นได้ชัดว่าหนังเรื่องใหม่นี้ เช่นเดียวกับภาคก่อนๆ ไม่ได้ *สำรวจ* โลกอันแปลกประหลาดของเหล่าฮีโร่จริงๆ แต่จะค่อยๆ กลายเป็นฉากที่อลังการด้วยเอฟเฟกต์พิเศษ “Batman & Robin” เช่นเดียวกับภาพยนตร์สามเรื่องแรกในซีรีส์นี้ เป็นภาพยนตร์ที่ยอดเยี่ยมและไม่มีอะไรเป็นของแท้เลย มีฉากหนึ่งที่แสดงให้เห็นว่าฉันหมายถึงอะไร ฉากนี้เกิดขึ้นในช่วงกลางของภาพยนตร์ที่น่าเบื่อหน่าย บรูซ เวย์น (จอร์จ คลูนีย์) กำลังรับประทานอาหารเย็นที่บ้านกับคู่หมั้นของเขาในปีที่ผ่านมา จูลี่ แมดิสัน (เอลล์ แม็กเฟอร์สัน) จูลี่บอกว่าเธออยากใช้ชีวิตที่เหลือกับเวย์น บรูซพูดติดขัดและพูดถึงชีวิตโสดของเขาและความซับซ้อนในชีวิตของเขา จูลี่ดูเหมือนเคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน ฉากนั้นถูกขัดจังหวะด้วยเหตุฉุกเฉิน เมื่อดูแล้ว ฉันก็รู้ว่าทำไมถึงไม่สำคัญเลยว่าใครจะเล่นเป็นแบทแมน เพราะไม่มีใครอยู่ที่บ้าน ตัวละครนี้เป็นชุดที่สมบูรณ์แบบที่สุด ถ้าให้เขาสวมชุดหนังหรือยาง เขาก็จะเป็นฮีโร่แอ็กชั่น บัซ ไลท์เยียร์ที่มีจังหวะการเต้นของหัวใจ แต่ถ้าให้เขาสวมชุดพลเรือน เขาก็จะกลายเป็นคนไร้ตัวตน ฉันสงสัยมาตลอดว่าพวกเขาเลือกแบทแมนจากคาง ซึ่งเป็นสิ่งเดียวที่คุณเห็นเมื่อสวมชุดแบทแมน และคลูนีย์มีคางที่สวยที่สุด แต่เช่นเดียวกับไมเคิล คีตันและวัล คิลเมอร์ เขาไม่ได้เพิ่มอะไรมากนักให้กับบทบาทนี้เพราะไม่มีอะไรมากนัก ส่วนใหญ่แล้วดูเหมือนว่าเขาจะติดอยู่ในบทสนทนา ฉันคิดว่าวิธีที่จะทำให้เขาเริ่มต้นได้คือการถามเกี่ยวกับลูกเล่นทางเทคโนโลยีของเขา ผู้ชายคนนี้เป็นคนที่ชอบอ่านแคตตาล็อกของ Sharper Image มากกว่า Playboy ซีรีส์เรื่องนี้ขับเคลื่อนโดยตัวร้าย พวกเขาสร้างความทรงจำดีๆ ไว้มากมาย: แจ็ค นิโคลสันในบทโจ๊กเกอร์ แดนนี่ เดอวีโตในบทเพนกวิน มิเชลล์ ไฟฟ์เฟอร์ในบทแคทวูแมน ทอมมี่ ลี โจนส์ในบททูเฟซ จิม แคร์รีย์ในบทริดเลอร์ ใน “Batman & Robin” เราได้ชมอาร์โนลด์ ชวาร์เซเน็กเกอร์ในบทมิสเตอร์ฟรีซ ชายผู้มีชีวิตรอดได้โดยต้องรักษาอุณหภูมิร่างกายให้อยู่ที่ 0 องศา (เซลเซียส? ฟาเรนไฮต์? สัมบูรณ์?) และอูม่า เธอร์แมนในบทพอยซันไอวี่ นักพฤกษศาสตร์ที่แปลงร่างเป็นพืชชั่วร้ายและทำสงครามกับสัตว์ พวกเขาสมควรได้รับตำแหน่งในวิหารของศัตรูของแบทแมน แต่บทภาพยนตร์ไม่ได้ถ่ายทอดเรื่องราวของพวกเขาออกมาได้ดีนัก ฉากแอ็คชั่นบางฉากก็ซับซ้อนมากจนยากที่จะติดตาม (ตัวอย่างเช่น ฉากที่ลูกน้องของฟรีซเล่นฮ็อกกี้ด้วยเพชร และการไล่ล่าด้วยมอเตอร์ไซค์ที่ไร้จุดหมายอย่างสิ้นเชิง)
เมื่อฟังคำพูดสั้นๆ ของชวาร์เซเน็กเกอร์ (“The iceman cometh!”) ฉันก็รู้ว่ามีเรื่องตลกๆ เกิดขึ้นกับซีรีส์เรื่องนี้ มันค่อยๆ เข้าใกล้โทนของรายการทีวีในยุค 1960 อย่างไม่อาจต้านทานได้ ภาพยนตร์ Batman ยุคแรกๆ โดยเฉพาะเรื่อง “Batman Returns” (1992) ที่มีเนื้อหามืดหม่น ได้เปลี่ยนจากภาพยนตร์คลาสสิกทางทีวีแบบเดิมๆ มาเป็นภาพยนตร์โทนหม่นหมองแทน แต่ตอนนี้ มุกตลกและมุกตลกต่างๆ ปรากฏขึ้นเร็วมากจนต้องหยุดและรอไว้ แม้ว่าเราจะไม่ได้เห็นภาพการ์ตูน POW! และ WHAM! แต่ดูเหมือนว่าภาพยนตร์เรื่องที่สี่นี้จะได้รับแรงบันดาลใจจากซีรีส์ทางทีวีมากกว่าตัวละครการ์ตูนของบ็อบ เคน เนื้อเรื่อง: มิสเตอร์ฟรีซต้องการแช่แข็งทุกคน (“ก่อนอื่นคือก็อตแธม จากนั้นก็โลก!”) ในขณะที่ทำให้ร่างของภรรยาที่รักของเขาซึ่งถูกแช่แข็งด้วยความเย็นจัดกลับมามีชีวิตอีกครั้ง พอยซันไอวี่ต้องการทำลายสัตว์ทั้งหมดและปลดปล่อยโลกให้เป็นอิสระเพื่อพืชดัดแปลงพันธุกรรมสายพันธุ์ใหม่ของเธอ ไอวี่ดึงดูดแบทแมนและโรบิน (และผู้ชายทุกคนที่เห็น) ด้วยน้ำหอมที่เย้ายวนของเธอ และหลอกล่อมิสเตอร์ฟรีซให้ช่วยเธอ จนกระทั่งเขาจับได้ Thurman เล่นเป็นเธอด้วยสำเนียงเนือยๆ ที่แสดงให้เห็นว่าพืชสามารถมีจุดสุดยอดได้หลายครั้ง หนึ่งในตัวละครประกอบคือพ่อบ้านชราผู้ซื่อสัตย์ Alfred (รับบทโดย Michael Gough) ซึ่งดูเหมือนว่าจะกำลังจะตาย และถามคำถามเชิงปรัชญา เช่น “แบทแมนคืออะไรนอกจากความพยายามในการควบคุมความโกลาหลที่ครอบงำโลกของเรา” ในช่วงกลางของฉาก หลานสาวของ Alfred (รับบทโดย Alicia Silverstone) โผล่มาและได้งานเป็น Batgirl แม้ว่าภาพยนตร์จะไม่สามารถตัดสินใจได้ว่า Robin (รับบทโดย Chris O’Donnell) จะดึงดูดเธอหรือ Poison Ivy มากกว่ากัน ตัวละครที่น่าสนใจอีกตัวหนึ่งคือ Bane (รับบทโดย Jeep Swenson) ชายกล้ามเป็นหุ่นยนต์ซึ่งเป็นสัตว์เลี้ยงของ Poison Ivy สารเคมีทำให้กล้ามเนื้อของเขามีขนาดใหญ่ขึ้นถึง 6 เท่าของขนาดจริง และมีโอกาสที่เขาจะเสียดสีบทบาทในภาพยนตร์ของชวาร์เซเน็กเกอร์ แต่ก็หลีกเลี่ยงไม่ทำทั้งหมด สิ่งที่ฉันจะจำได้จากภาพยนตร์เรื่องนี้คือภาพบางส่วน เช่น หอสังเกตการณ์ก็อตแธม ซึ่งอยู่ภายในลูกโลกยักษ์ที่ตั้งสูงตระหง่านเหนือถนนในเมืองโดยมีรูปปั้นสูงตระหง่านในสไตล์กรีก