Angel Has Fallen เป็นภาพยนตร์แอคชั่นที่น่าเบื่อและน่าเบื่อ ซึ่งน่าผิดหวัง และไม่ใช่แค่เพราะเหตุผลที่คุณอาจคาดหวังเท่านั้น Angel Has Fallen เป็นภาคต่อของOlympus Has Fallenซึ่งไม่มีมาตรฐานที่สูงเกินไปเลย Olympus Has Fallen เป็นภาพยนตร์แนวแก้แค้นที่เน้นการล้างแค้นเกี่ยวกับชาวเกาหลีเหนือที่โหดร้ายและชาวอเมริกันที่อ่อนแอและกระหายการช่วยเหลือ ซึ่งโดดเด่นด้วยการแสดงความรุนแรงที่เกินขอบเขตอย่างมาก โดยพื้นฐานแล้ว อเมริกาตกอยู่ในอันตรายอย่างชัดเจนเพื่อยืนยันคำขวัญที่ประธานาธิบดีรักษาการในขณะนั้น ( มอร์แกน ฟรีแมน ) คิดขึ้น นั่นคือ “ในฐานะประเทศชาติ เราไม่เคยแข็งแกร่งไปกว่าตอนที่ถูกทดสอบ”“Olympus Has Fallen” เป็นภาพยนตร์ที่ประสบความสำเร็จอย่างสูง ในภาพยนตร์เรื่องนี้ อเมริกาได้ฟื้นคืนความยิ่งใหญ่อีกครั้ง (ชั่วคราว) แต่เกิดขึ้นหลังจากที่อนุสาวรีย์วอชิงตันถูกถล่ม ประธานาธิบดีถูกมัด และรัฐมนตรีกลาโหมถูกต่อยที่ใบหน้าและเตะที่ท้อง ก่อนที่เธอจะลากร่างไปบนพื้นในขณะที่เธอตะโกนคำปฏิญาณตนอย่างท้าทาย เพื่อเอาชนะเกาหลีเหนือ แบนนิ่งทำสิ่งที่เจ้าหน้าที่สหรัฐฯ ที่ได้รับการรับรองอย่างเป็นทางการไม่สามารถทำได้ นั่นคือ เขาสังหารผู้ร้ายจำนวนมากโดยไม่รู้สึกสำนึกผิดหรือแก้แค้น เช่น ตัวประกันชาวเกาหลีเหนือที่เขายิงที่ศีรษะ เพียงเพื่อทำให้เจ้าหน้าที่เกาหลีเหนืออีกคนที่เขามัดไว้ตกใจ (“เพื่อนของคุณดูเป็นคนตลก”) “Olympus Has Fallen” ไม่ใช่ภาพยนตร์ที่ดี แต่ฉันหยุดดูไม่ได้เลยในทางตรงกันข้าม: ฉันแทบรอไม่ไหวที่จะเลิกดู “Angel Has Fallen” ซึ่งเป็นฉากที่ถ่ายทำเพื่อหวังเงินอย่างไม่แยแส โดยมีภาพระยะใกล้ที่สั่นไหวและไม่โฟกัสมากเกินไป ซึ่งดูเหมือนว่าจะออกแบบมาเพื่อให้ผู้ชมรู้สึกมั่นใจกับความเข้มข้นที่ลึกซึ้งของละครที่น่าเบื่อเรื่องนี้ ในฐานะที่เป็นการคร่ำครวญอย่างขี้อายเกี่ยวกับปัญหาความไว้วางใจของชาวอเมริกันในปัจจุบัน (รัสเซียต้องรับผิดชอบ แต่เกือบจะเป็นเรื่องบังเอิญ) “Angel Has Fallen” ปฏิเสธที่จะแบนกลุ่มทหารรับจ้างชาวอเมริกันที่ไม่ภักดีซึ่งขณะนี้กำลังอ่อนแอจากอาการไมเกรนและนอนไม่หลับอันเนื่องมาจากการกระทบกระเทือนที่ศีรษะ ซึ่งนำโดย คุณจะเข้าใจส่วนนั้นในไม่ช้าผู้สร้างภาพยนตร์เรื่อง “Angel Has Fallen” ดูเหมือนจะไม่ค่อยใส่ใจตัวละคร (หรือการแสดงความรักชาติ) ของพวกเขาเท่าไหร่นัก เหมือนกับที่ผู้สร้างภาพยนตร์รุ่นก่อนเคยทำ แต่กลับมีสัญญาณบางอย่างที่บ่งบอกถึงการทบทวนตนเองของแบนนิ่ง—เขาป่วย มีครอบครัวที่ต้องปกป้อง และมีพ่อที่แยกทางกันด้วย!—ซึ่งเรามองข้ามไปทันทีเพื่อจะเสริมแต่งฉากที่เรียบๆ ไม่กี่ฉากที่มาจากโรงเรียนTony Scott School of Frenzied Action Filmmaking เพียงแต่ฉากเหล่านี้ไม่ได้มีชีวิตชีวาหรือสวยงามเท่าการถ่ายภาพที่กระตุกกระตักของสก็อตต์เท่านั้น หากคุณต้องการแสดงอารมณ์ร้ายและเอารัดเอาเปรียบผู้อื่น อย่างน้อยก็ควรทำอย่างน่าเชื่อถือผู้สร้างภาพยนตร์เรื่อง “Angel Has Fallen” ต้องดิ้นรนอย่างหนักเมื่อต้องทำให้แบนนิ่งดูเหมือนกบฏที่รู้ว่าเขาจะต้อง “นั่งโต๊ะทำงาน” ไปจนเกษียณในที่สุด เวอร์ชันของแบนนิ่งนั้นคล้ายกับจอห์น แม็คเคลนในภาพยนตร์เรื่อง “ A Good Day to Die Hard ” มากกว่าในภาพยนตร์เรื่อง “ Die Hard 2: Die Harder ” เขาบ่น (และแสดงอาการเป็นระยะๆ) เกี่ยวกับอาการ PTSD ในภาพยนตร์แอคชั่น แต่ไม่เคยยอมแพ้ต่ออาการป่วยเหล่านั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาต้องตัดกุญแจมือ จี้กลุ่มทหารรับจ้างติดอาวุธ หรือวิ่งหนีอย่างมีชั้นเชิง เห็นได้ชัดว่านี่คือชีวิตของอดีตทหารที่ผ่านการฝึกฝนมาแล้ว นั่นคือความเศร้าโศกและการรับรู้ถึงความตายของตนเองอย่างคลุมเครือ ซึ่งส่วนใหญ่มักถูกชดเชยด้วยการยิงต่อสู้ การโจมตีด้วยโดรน และการระเบิดที่เกิดขึ้นเองซึ่งยืนยันถึงความรู้สึกเห็นคุณค่าในตนเองแบบหลงตัวเอง ท้ายที่สุดแล้ว แบนนิ่งมีงานสำคัญที่ต้องทำ นั่นคือการปกป้องทรัมบูลล์ ผู้นำที่แน่วแน่ซึ่งสาบานว่าจะไม่เร่งเร้าให้ประเทศของเราเข้าสู่สงคราม แต่ก็ต้องการให้เราพร้อมเสมอหากถึงเวลาบูม บูม โก ความถูกต้องทางศีลธรรมของแบนนิ่งนั้นแตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับตัวร้ายที่สมคบคิดกับรัสเซียในหนังเรื่องนี้ ซึ่งล้วนแต่ขายชาติเพราะคิดถึงสงครามและชอบเงินมากฉันจะสนใจแบนนิ่งและค่านิยมของเขามากกว่านี้หากผู้สร้างใส่ใจฉากแอ็กชั่น บทสนทนา การสร้างตัวละคร และโครงเรื่องพื้นฐานของภาพยนตร์มากขึ้น การตัดต่อและการออกแบบเสียงนั้นดีพอ แต่แค่นั้นแหละ ภาพระยะใกล้ของใบหน้าของบัตเลอร์และฟรีแมนที่ดูด่างพร้อยแต่เด็ดเดี่ยวนั้นตอกย้ำความสิ้นหวังทั่วๆ ไปของภาพยนตร์ได้เท่านั้น เช่นเดียวกับฉากแอ็กชั่นที่เน้นควัน แสงแฟลชจากปืน และเศษซากที่ปลิวว่อนแทนที่จะเป็นการออกแบบท่าเต้น ความสอดคล้องของภาพ หรือบุคลิกภาพของมนุษย์ แม้แต่ฉากที่พ่อของแบนนิ่ง (ไม่สปอยล์!) ระเบิดคนร้ายที่ไม่มีตัวตนก็ยังดูเป็นพิธีการและไม่น่าประทับใจช่วงเวลาสำคัญเหล่านี้ เช่นเดียวกับฉากอื่นๆ ที่มีนักแสดงตัวประกอบที่ยอดเยี่ยม เช่น ทิมเบลค เนลสันและแลนซ์ เรดดิกล้วนถูกถ่ายทอดออกมาอย่างไม่น่าประทับใจและขาดแรงบันดาลใจ หากคุณชอบความบันเทิงแบบไร้โครงเรื่องนี้ คุณอาจจะพบสิ่งที่ถูกใจใน “Angel Has Fallen” แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าคุณต้องใช้สิ่งที่คนเหล่านี้กำลังขายต่อ