เสียง : ไทย

7.5

ดูหนัง Miss Sloane มิสสโลน 2016 พากย์ไทย เต็มเรื่อง

เรื่องย่อ:Miss Sloane มิสสโลน 2016 พากย์ไทย  ในยุคสมัยปัจจุบันนั้นเป็นยุคสมัยที่มีการแข่งขันกันสูง ไม่ว่าจะเป็นสังคมของนักการเมือง หรือสังคมของนักธุรกิจ ยิ่งใครมีพวกพ้องที่มีอำนาจมาเป็นพวกเดียวกับตัวเอง คนเหล่านั้นก็จะมีชัยชนะมากกว่าคนอื่นๆ และ เอลิซาเบธ สโลน (เจสสิกา แชสเทน) ก็เป็นหญิงสาวคนหนึ่งที่มีหน้าที่การงานที่ดี อีกทั้งเธอยังเป็นหญิงสาวที่มีอำนาจและน่าเกรงขาม ซึ่งงานหลักของเธอก็คือจะต้องดูแลและควบคุมเชซาพีกทั้งหมด โดยเธอต้องการที่จะได้ผู้ที่มีอำนาจในทางการเมืองมาอยู่ร่วมเป็นฝ่ายเดียวกับเธอ แต่ทว่าข้อแลกเปลี่ยนที่นักการเมืองคนนั้นได้หยิบยื่นมามันมากเกินกว่าที่เธอจะยอมเสียไปได้

ตำนานเล่าขานว่าคำว่า “นักล็อบบี้” มีต้นกำเนิดในช่วงที่ยูลิสซิส เอส. แกรนท์ดำรงตำแหน่งประธานาธิบดี โดยเขาเรียกผู้ร้องเรียนที่รุมร้องขอการสนับสนุนว่าเป็น “นักล็อบบี้” เนื่องจากพวกเขามักจะซุ่มโจมตีเขาในขณะที่เขากำลังดื่มบรั่นดีเพื่อผ่อนคลายในล็อบบี้ของโรงแรมวิลลาร์ดในวอชิงตัน ซีรีส์ DC Mythbustingได้หักล้างเรื่องราวดังกล่าวโดยพบว่ามีการใช้คำนี้มาตั้งแต่ช่วงปี ค.ศ. 1600 (โดยมักจะมีความหมายแฝงว่าพวกค้ายา) ไม่ว่ากรณีจะเป็นอย่างไรก็ตาม “นักล็อบบี้” ยังคงอยู่กับเรา และใครหรือสิ่งใดที่พวกเขาเป็นตัวแทนมักถูกปกปิดไว้ด้วยความลึกลับ ทำให้พวกเขากลายเป็นเหยื่อล่อของนักทฤษฎีสมคบคิดและนักเขียนนวนิยายระทึกขวัญการเมืองที่หวาดระแวง นักล็อบบี้คนหนึ่งซึ่งเป็นบุคคลที่มีนิสัยดุร้ายไม่เกรงกลัวใครชื่อเอลิซาเบธ สโลน ซึ่งรับบทโดยเจสสิกา แชสเท น ผู้ได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงรางวัลออสการ์ เป็นศูนย์กลางของภาพยนตร์เรื่อง “Miss Sloane” ของจอห์น แมดเดนภาพยนตร์เรื่อง Miss Sloane ซึ่งเขียนบทโดยJonathan Perera ผู้กำกับมือใหม่ (และแสดงให้เห็น) เล่าเรื่องราวของผู้หญิงคนหนึ่งที่ทำงานในบริษัทล็อบบี้แนวอนุรักษ์นิยม แต่กลับลาออกหลังจากที่เจ้านายที่มีคิ้วขมวด ( Sam Waterston ) ขอให้เธอสนับสนุนกลุ่มล็อบบี้ที่มีอิทธิพลด้านปืนในการต่อต้านกฎหมายปืนฉบับใหม่ที่มีการตรวจสอบการซื้ออาวุธปืน Sloane พาทีมงานทั้งหมดไปด้วย โดยไม่มีผู้ช่วยคนใดคนหนึ่ง ซึ่งก็คือ Jane ( Alison Pill ) ที่ทุ่มเทและตัดสินใจอยู่ต่อ ไปที่กลุ่มล็อบบี้ราคาถูกที่บริหารงานโดย Rodolfo Schmidt ( Mark Strong ) ซึ่งทุ่มเทให้กับการผลักดันร่างกฎหมายปืนที่ก่อให้เกิดความขัดแย้งการจะบอกว่ามิสสโลนเป็นนักล็อบบี้ที่ไร้ความปราณีนั้นยังไม่สามารถอธิบายได้หมด เธอคือคีย์เซอร์ โซเซแห่งนักล็อบบี้ เธอคือบ็อบบี้ ฟิชเชอร์แห่งนักล็อบบี้ที่ต้องเผชิญหน้ากับเด็กประถมที่เล่นหมากรุก เธอเป็นฆาตกรต่อเนื่องจอมวางแผนใน “Criminal Minds” ผู้ป่วยโรคจิตที่หาเรื่องโกหกถึง 75 เรื่องในที่เกิดเหตุ สร้างความงุนงงให้กับองค์กรที่ติดตามรอยเลือด แม้ว่าจะมีความพอใจในฉากที่หมาป่าเดียวดายเอาชนะเหล่าคนรวยในวอชิงตันได้ และในขณะที่ตัวละครมิสสโลนนั้นมีความน่าสนใจและลึกลับซับซ้อน (ส่วนใหญ่ไม่สามารถอธิบายได้ ซึ่งเป็นการเปลี่ยนแปลงที่ดี) “มิสสโลน” ดำเนินเรื่องเหมือนเป็นจินตนาการที่ไร้เดียงสา (บางทีวันที่ออกฉายอาจเกี่ยวข้องกับเรื่องนั้น)ความเชื่อทางการเมืองของมิสสโลนไม่เป็นที่ทราบแน่ชัด เธอไม่ใช่นักอุดมคติหรือผู้เคลื่อนไหว เธอไม่มีความเชื่อใดๆ นอกเหนือจากการชนะ (ปรัชญาที่เธอพูดออกมาหลายครั้งตลอดทั้งเรื่อง รวมทั้งในฉากเปิดเรื่องที่เป็นการพูดคุยโดยตรง) เธอจะทำทุกอย่าง—ทุกอย่าง—เพื่อที่จะชนะ เพื่อนร่วมงานของเธอถูกโยนทิ้ง ถูกใช้ โกหก และทรยศ แง่มุมนี้ของเรื่องราวนั้นช่างสดชื่น ทำให้ “มิสสโลน” กลายเป็นการศึกษาตัวละครมากกว่าสิ่งอื่นใด แง่มุมการศึกษาตัวละครของภาพยนตร์เรื่องนี้น่าสนใจที่สุดชีวิตส่วนตัวของเธอไม่มีอยู่จริง เธอกินยาอย่างลับๆ ซึ่งน่าจะเร็วเพราะเธอไม่เคยหลับ เธออึดอัดในการโต้ตอบกับมนุษย์ในชีวิตประจำวัน มิตรภาพของเธอกับผู้ใต้บังคับบัญชา Esme Manucharian ( Gugu Mbatha-Raw ที่ยอดเยี่ยม ) มีพลังที่ไม่สมดุลอย่างน่ากังวลตั้งแต่เริ่มต้น มีภาพมากมาย (มากเกินไป) ของผู้คนหันมาหากันด้วยท่าทีว่า “ผู้หญิงคนนี้จริงจังเหรอ” เราเข้าใจประเด็นแล้ว เธอเป็นคนนอกกรอบ เธอฉลาด เธอน่ากลัว ในบางจุด Schmidt ซึ่งดึงตัวเธอมาจากบริษัทเก่า ถามเธอตรงๆ ว่า “คุณเคยปกติไหม ตอนเด็กคุณเป็นยังไงบ้าง”เนื้อเรื่องสลับไปมาระหว่างการพิจารณาคดีของวุฒิสภาที่สอบสวนการกระทำที่แปลกประหลาดและอาจผิดกฎหมายของมิสสโลน และเหตุการณ์ที่นำเธอไปสู่จุดนั้น บทภาพยนตร์ที่ดูอึดอัดของเปเรราทำให้เห็นได้ชัดเจนว่าการพูดจาแบบแอรอน ซอร์กิ้นนั้นยากเพียงใด ซึ่งเป็นการพูดจาที่ซ้ำซากจำเจใน “The West Wing” หรือ ” The Social Network ” โดยมีผู้คนที่พูดภาษา “วงใน” ที่ซับซ้อนได้อย่างคล่องแคล่ว การเขียนบทเป็นเรื่องที่ท้าทาย และนักแสดงก็ทำได้ยากเช่นกัน บทสนทนาใน “Miss Sloane” นั้นค่อนข้างแข็งกร้าวเกินไป (“บัญชีธนาคารและจิตสำนึกเสรีนิยมของฉันไม่อาจหาเหตุผลมาสนับสนุนการเป็นเจ้าของรถยนต์ได้”) โดยเฉพาะในฉากกลุ่ม ซึ่งการ “หยอกล้อ” ไม่เคยหลุดออกจากหน้ากระดาษเลย ชาสเตนเป็นนักแสดงที่อารมณ์อ่อนไหวตามธรรมชาติ ในการแสดงที่แทบไม่มีเสียงของเธอใน ” The Tree of Life ” เธอดูมีชีวิตชีวาจนแทบจะเห็นชีพจรเต้นที่ข้อมือของเธอได้เลยทีเดียว มิสสโลนไม่ใช่ตัวละครประเภทนั้น ชาสเตนเป็นคนที่ดูน่ารักในรองเท้าส้นสูงที่ทำให้เวียนหัว ผิวสีขาวราวกับน้ำแข็ง และริมฝีปากสีแดงสด แมดเดนและเซบาสเตียน เบลนคอ ฟ ผู้กำกับภาพที่เพิ่งแสดง ” Men & Chicken ” ทำหน้าที่ของเธอได้อย่างดีโดยจัดแสงและจัดวางเธอให้อยู่ในลักษณะที่ดราม่าที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพลิดเพลินกับสีผิว รูปร่างที่สะดุดตาของเธอ เข้าไปใกล้เธอให้มากที่สุดเพื่อสำรวจแววตาที่แสดงออกของตัวละครที่แปลกประหลาดนี้ แต่เธอสวมบทบาทเป็นมิสสโลนเหมือนกับเป็นเครื่องแต่งกาย น้ำเสียงของชาสเตนในบทบาทนี้มีลักษณะเรียบๆ (ซึ่งไม่เคยได้ยินในบทบาทอื่นๆ ของเธอ) ทำให้บทสนทนาฟังดูเกินจริงมากขึ้น ไม่มีช่วงเสียง ไม่มีเสียงวรรณยุกต์เมื่อ “มิสสโลน” ทำงานได้จริงคือในฉากที่มิสสโลนอยู่คนเดียว (ซึ่งไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ฉากที่มีบทสนทนาน้อยมาก) ความสัมพันธ์ระหว่างมิสสโลนและเอสเม่ช่างน่าสนใจ ฉากซ้ำๆ ที่พวกเขาสืบหากันและสร้างความสัมพันธ์อันระแวดระวังเต็มไปด้วยความตึงเครียดที่ดราม่าเจค เลซีผู้ซึ่งยังคงสร้างความประหลาดใจด้วยบทบาทที่หลากหลายของเขา เป็นคนที่น่าติดตามในฐานะตัวละครเพียงตัวเดียวที่ปฏิบัติต่อมิสสโลนเหมือนมนุษย์ และ – เป็นการประชดประชันที่สวยงาม – เป็นหนึ่งในตัวละครเพียงไม่กี่ตัวในภาพยนตร์ทั้งเรื่องที่มีเข็มทิศทางศีลธรรม ฉากที่พวกเขาแสดงร่วมกันนั้นเล่นได้ดีมาก และเขียนได้ดีมาก ซึ่งชี้ให้เห็นข้อบกพร่องของบทในส่วนอื่นๆปัญหาใหญ่ที่สุดไม่ใช่ความผิดของหนังเรื่องนี้ หนังเรื่องนี้เปิดตัวหลังจากการเลือกตั้งที่น่าเกลียดที่สุดในประวัติศาสตร์สหรัฐฯ 2 สัปดาห์ (แม้ว่าการเลือกตั้งในปี 1800 จะทำให้หนังและหนังเรื่องอื่นๆ ต้องแข่งขันกันอย่างสูสี) แต่ในตอนนี้ “Miss Sloane” กลับดูแปลกๆแม้ว่าจะมีแนวคิดที่ว่าจุดจบต้องพิสูจน์วิธีการ แม้จะมีแนวคิดที่ว่าชีวิตบนเนินเขาเป็นการต่อสู้ที่โหดร้ายที่ต้องเอาชนะให้ได้ไม่ว่าจะต้องแลกมาด้วยอะไรก็ตาม หนังเรื่องนี้ไม่ได้ขาดความคิดสร้างสรรค์มากนัก แต่ดูล้าสมัย โดยหวนนึกถึงช่วงเวลาที่ไร้เดียงสา (เช่น เมื่อ 3 สัปดาห์ที่แล้ว) ที่ “การเมืองแบบเดิมๆ” มีความหมายบางอย่างจริงๆ